Thema Loofhuttenfeest 2019

“In den beginne schiep God hemel en aarde” Gen. 1:1.

Zó begint onze Bijbel, het Woord van God. Deze woorden zijn zo belangrijk, dat zelfs de bemanning van de Apollo 8 deze woorden las toen zij voet zetten op de maan op Kerstavond 1968. Maar het verstaan van het Bijbelse principe dat God de Schepper is van hemel en aarde staat tegenwoordig onder grote druk. Feit is, dat veel kerkgangers veel geloven van wat er in de Bijbel staat, behalve dat God de Schepper is.

Niet door toeval

Sinds Charles Darwin zijn werk “Over het begin van de soorten” publiceerde in 1859, ontkennen talloze wetenschappers de Bijbel en sommigen ontkennen zelfs het bestaan van God. Volgens Darwin was het ‘recht van de sterkste’ was één van de belangrijkste drijfkrachten van de natuur, en niet van een scheppende God. Kleine wijzigingen binnen de soorten geven een voordeel aan boven de ander. Door een langzaam proces krijgen de beter aangepaste soorten de overhand boven de zwakkere soorten.

Toen Darwin met zijn theorie kwam, was hij onbekend dat ‘kleine wijzigingen’, zoals langzame verandering van vleugels, poten, ogen, etc., niet een toevallige spontane verandering in de fysiologie van een beest is, maar een grote complexe DNA structuur nodig heeft van dit organisme om zich te kunnen aanpassen. Vandaag weten we dat Darwins ‘kleine wijzigingen’ zeer onwaarschijnlijke veranderingen zijn richting hogere organismen.

In 2004 heeft de microbioloog Doug Axe aangetoond dat het toevallig veranderen van de vele elementen van een proteïne genaamd beta-lactamase, een enzym dat antibiotische weerstand bevestigd voor bacteriën, heel weinig kans heeft. Axe toonde aan dat slechts dit specifieke enzym een waarschijnlijkheid heeft van 1:10 tot de macht 77. Dit is een te verwaarlozen kleine kans. Er zijn ongeveer 1:10 tot de macht 80 atomen in het universum. De kans dat dit specifieke enzym gevormd zou worden is te vergelijken met één atoom in het hele universum. Dit is nog moeilijker dan de speld in een hooiberg vinden.

Er zijn meer voorbeelden uit de wetenschap die aantonen hoe onwaarschijnlijk het leven op aarde is. Wetenschappers spreken nu van het ‘finetunen’ van de kosmos, wat betekent dat ons universum zoveel lagen heeft die allemaal op elkaar afgestemd moeten zijn om leven op aarde mogelijk te maken. Vanuit de afmetingen van de aarde, zijn afstand tot de zon, de grootte van de zon, de snelheid van onze planeet, etc. zo goed op elkaar afgestemd, zodat inderdaad leven mogelijk is. De kans dat deze condities ergens anders in het universum optreden is onwaarschijnlijk klein.

Al deze factoren geven aan dat evolutie door toeval, wetenschappelijk steeds minder plausibel is. Er zijn inmiddels zoveel bezwaren tegen de evolutie theorie ingebracht dat er een hele nieuwe theorie nodig is, om te ontkennen dat er een Scheppende God is.

In 2017 gaf Eugene Koonin van het Nationale centrum voor Biotechnologie aan, dat ons bekende DNA structuur van de wereld niet te verklaren is met huidige waarschijnlijkheidsmodellen. Hij stelt daarom een andere benadering voor. Maar in plaats van de meest logische verklaring – dat er een Scheppende God is – moet er volgens hem wel oneindig veel parallelle universums zijn die verklaren waarom wij een onwaarschijnlijk kleine kans hebben voor leven op aarde.

De hoge waarde van de mens

Jaren geleden, discussieerde ik met collega’s over wetenschap en God op het Weizmann Instituut in Israël. Toen ik aangaf dat zij meer geloof nodig hadden in pure kans dan dat ik in God geloof, lachten zij. Maar vandaag, is dit eerder waar.

Lang geleden wist koning David al wat wetenschappers nu ontdekken: “de hemelen spreken van de glorie van God; en het firmament kent het werk van Zijn handen. De dag spreekt tot de dag en de nacht geeft kennis door aan de nacht.” Ps. 19:1-2

Om in God te geloven en wetenschapper te zijn is geen tegenstelling, want veel wetenschappers uit het verleden waren geïnspireerd door de Bijbel toen zij hun theorieën ontwikkelden en daarmee aangaven hoe de wonderlijke orde van God is in de Schepping.

Toch blijft de vraag: waarom begint de Bijbel met zo’n verklaring: In den beginne schiep God de hemel en de aarde? Is het nodig om te geloven in een Scheppende God? Wat maakt het uit wanneer iemand in evolutie door toeval gelooft? Een bekende voorganger zei onlangs dat dit begin van de Bijbel erg verwarrend is, zeker voor jongeren, en daarom adviseerde om het Oude Testament maar te vergeten.

Het maakt wel degelijk uit dat God de Schepper is van hemel en aarde, want dat is de kern van het Bijbelse wereldbeeld en de manier waarop God wil dat wij Hem leren kennen.

Al aan het begin van de Bijbel lezen we over de roeping van de mens en over zijn identiteit. Wij zijn geschapen – mannelijk en vrouwelijk – naar het beeld van God, Gen. 1:27. Dit onderscheidt ons van de dieren en ook van andere ontstaansverhalen van andere godsdiensten. Geschapen naar het beeld van God geeft een enorme roeping aan de mensheid om te heersen, te bewerken en te bewaren, over de aarde. Gen. 1:28, 2:15. Het is een roeping die wetenschap juist aanmoedigt onderzoek en technologie toe te passen. Het geeft ons – zelfs in onze gevallen staat – een enorme hoop dat wij eenmaal zullen zijn als Hem, 1 Joh. 3:2, en dat wij nu al gemeenschap met God kunnen hebben en “veranderd zijn naar hetzelfde beeld van glorie tot glorie.” 2 Cor. 3:18.

Deze waarheid van onze geschapenheid naar Gods beeld geeft ons iets dat geen enkel ander schepsel op aarde bezit. Het geeft een enorme waardigheid aan het menselijk leven, of men nu gelovige is of niet, rijk of arm, onafhankelijk van ras of geslacht.

J.Habermas, een bekende filosoof uit onze tijd, heeft een diepe stelling gegeven. In een lezing over “Geloven en Weten”, 2001, geeft deze atheïst de zorg aan van de secularisatie in onze tijd. Het zelfverstaan van de mens als beelddrager van God, zegt hij, geeft de mens een unieke waardigheid, waardoor ieder mens respect verdient ongeacht wat hij gelooft. Zelfs als atheïst, Habermas erkent dat het vasthouden aan het idee van het beeld van God, een bescherming is voor de mens in onze tijd. En deze grens ziet hij nu eroderen. Bijzondere woorden van iemand die God ontkent!

Resultaat van het ontkennen van God

Habermas’ zorg werd bevestigd in de afgelopen 75 jaar in Duitsland. Ik bezocht eens de Wannsee villa net buiten Berlijn, waar in 1942 Hitlers eind oplossing voor het Joodse probleem bekend werd. In deze villa werd de beslissing genomen om alle 11 miljoen Joden in Europa te vermoorden, waarna een toast werd uitgebracht.

Ik was verbaasd toen ik zag waardoor deze intelligente mensen werden beïnvloed. Ik dacht dat het christelijk antisemitisme de belangrijkste motor achter Hitlers plannen was. Maar in Wannsee leerde ik dat deze mensen beïnvloed waren door het ‘Sociaal Darwinisme’. In zekere zin was het een logisch gevolg van de theorie van Darwin van dieren naar mensen, waardoor men de leer van de eugenetica ontwikkelde, gesteund door Eugen Fischer en Josef Mengele en andere Nazi ‘wetenschappers’.

Volgens dit ‘Sociaal Darwinisme’ zijn niet alle rassen gelijk aan elkaar. Sommige lopen in dit evolutieproces voorop en het ras wat de mensheid het meest degenereert zijn de Joden. Duitse universiteiten hadden speciale onderzoekafdelingen om het Darwinisme op de menselijke maatschappij te testen. “Ras hygiëne” en euthanasie waren de middelen om de raszuiverheid in stand te houden. Het gevolg was de brutale moord op 6 miljoen Joden. De lijken in Auschwitz en Bergen-Belsen tonen aan dat de mensheid zich niet meer zag als beelddrager van God, maar een toeval in de natuur. In zo’n wereld, heeft ethiek geen plaats meer; de mens wordt zichzelf tot wet en dit leidt tot het industrieel afslachten van de medemens.

Zelfs vandaag, ziet de mens zich niet meer als geschapen door God maar in plaats van God. De morele tweeslachtigheid van onze post-moderne wereld kent geen veilige toevlucht haven tegen het kwaad. Jaren geleden weigerde de Europese Unie om de terroristen van 9/11 als kwaad te bestempelen. Dat waren slechts misleidde individuen. Onze wereld wordt steeds meer een gevaarlijke plek wanneer we deze morele bescherming overboord gooien.

De Schepper van Israël

Aan de andere kant, wanneer ze nog steeds God als Schepper van de wereld zien, geeft ons dat menselijke waardigheid en daarom nederigheid en verantwoordelijkheid naar onze Maker. Het geeft eigenaarschap en uiteindelijk autoriteit voor Hem. Koning David doet ons aan deze waarheden herinneren: “Weet dat de Heer God is. Hij heeft ons gemaakt en niet wij. Wij zijn Zijn volk en de schapen van Zijn weide.” Ps. 100:3.

Met als gevolg dat de Schepper van hemel en aarde ook de Eigenaar is, en dat Hij alle autoriteit heeft om alles te doen “naar Zijn goedheid…” Ef. 1:9

In de 13^e eeuw stelde Rabbi Ibn Ezra de vraag: Waarom begint de Bijbel met “in den beginne schiep God de hemel en de aarde”? Zijn antwoord was: ‘Omdat er een tijd zal komen dat men zich zal afvragen of de Joden wel recht hebben op hun eigen land. Maar de Schepper van hemel en aarde, Hij doet wat Hem behaagt.’

De profeet Jesaja komt steeds op dit punt terug. “Hij is het Die zetelt boven de omtrek van de aarde, waarvan de bewoners als sprinkhanen zijn. Hij is het Die de hemel uitspant als een dunne doek en uitspreidt als een tent om in te wonen. Hij is het Die vorsten maakt tot niets, rechters van de aarde maakt tot leegheid.” Jes. 40:22-23.

“Zo zegt God, de Here, Die de hemel heeft geschapen en hem heeft uitgespannen, Die de aarde heeft uitgespreid en wat daarom uitspruit. Die de adem geeft aan het volk dat daarop is, en de geest aan hen die daarop wandelen: Ik, de Here, heb U geroepen in gerechtigheid, Ik zal U bij Uw hand grijpen, Ik zal U beschermen en Ik zal U stellen tot een verbond voor het volk, tot een licht voor de heidenvolken.” Jes. 42:5-6.

God heeft alles gemaakt! Hij is niet alleen de Schepper van hemel en aarde, maar “Ik ben de Heer, uw Heilige, de Schepper van Israël, uw Koning.” Jes. 43:15.

Dit betekent dat de Schepper van Israël ook degene is die alles heeft geschapen, Jes. 44:24. Hij heeft Kores geroepen om Jeruzalem te herbouwen en Hij is dezelfde die ‘de aarde schiep en de mens daarop.’ Jes. 45:12. En de Redder van Israël, onze eigen Verlosser, introduceert zichzelf als: “Israël echter wordt door de Here verlost; een eeuwige verlossing. U zult niet beschaamd en niet te schande worden, voor eeuwig niet, nooit! Want zo zegt de Here, Die de hemel geschapen heeft, die God, Die de aarde geformeerd en haar gemaakt heeft. Hij heeft haar gegrondvest, Hij heeft haar niet geschapen opdat zij woest zou zijn, maar Hij heeft haar geformeerd opdat men erop zou wonen: Ik ben de Here, en niemand anders.” Jes. 45:17-18.

Dit betekent dat de hele geschiedenis en het lot van Israël in de handen van God ligt, die alles bezit. God wil met ons redetwisten, om Zijn wegen te leren kennen en om de aarde te beheren. Hij wil dat wij ook erkennen dat wij verantwoording aan Hem moeten geven. Paulus geeft ons een heldere waarschuwing tegen de arrogantie van deze tijd: “Maar, o mens, wie bent u toch dat u God tegenspreekt? Zal ook het maaksel tegen hem die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt u mij zo gemaakt?” Rom. 9:20.

Als samenvatting, de wonderbaarlijke waarheid van het Evangelie is dat God de mensheid uitnodigt om verzoend te worden met Hem en om met Hem te regeren als Schepper van hemel en aarde. Dit geeft ons zowel nederigheid als het vertrouwen in onze roeping. Het nodigt ons uit om Zijn strijd mee te strijden, maar ook te rusten in het vertrouwen dat Zijn bedoelingen stand zullen houden, ook als wij deze nog niet geheel begrijpen.

Tot slot, het geeft ons een geweldige hoop voor de toekomst, wanneer de Schepper van hemel en aarde op majestueuze wijze een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal maken “waar gerechtigheid woont.” 2 Petr. 3:13.

door Jurgen Buhler