“Troost, ja, troost Mijn volk!” zegt uw God. “Spreek troost tot Jeruzalem en roep haar toe dat haar oorlogvoering is beëindigd, dat haar ongerechtigheid is vergeven; want zij heeft uit de hand van de Heer het dubbele ontvangen voor al haar zonden. De stem van iemand die roept in de woestijn: “Bereid de weg van de Heer; maak recht in de woestijn een weg voor onze God.” Jesaja 40:1-3

Meer dan 40 jaar geleden kozen de oprichters van ICEJ deze profetische passage als leidraad voor ons werk. Deze verzen luiden een nieuw tijdperk in de geschiedenis van het Joodse volk in. Na eeuwen van ballingschap, vervolging en bestraffing zou God een nieuwe bladzijde omslaan en Israël herstellen volgens Zijn eigen beloften. Er was al eerder een gedeeltelijk herstel gebeurd, na hun terugkeer uit Babylon, maar deze keer is er een nieuwe getuige: de kerk uit de naties, die wordt opgeroepen om Israël te troosten, voor haar te bidden en de weg te bereiden voor de komst van de Heer.

Het blijkt dat dit ook een nieuw tijdperk is voor de Kerk. Na eeuwenlang minachting en haat jegens de joden te hebben gepredikt, dwong het gecombineerde effect van de holocaust en de wedergeboorte van de joodse staat de christelijke leiders tot een heroverweging van hun theologie. Dat opende de weg voor christenen om een lang verloren gewaande erfenis van ons geloof te onderzoeken, namelijk de Hebreeuwse achtergrond van Jezus’ leven en leer, de manier waarop joden de Bijbel begrepen en de bijbelse feesten hielden, en nog veel meer. Deze nieuwe zoektocht is bekend geworden als de zoektocht naar onze Hebreeuwse wortels en het Joods-zijn van Jezus. Het wordt enorm aangemoedigd door Paulus in Romeinen 11:17-18, wanneer hij zegt dat niet-Joodse gelovigen deelgenoot werden van de wortel en de vettigheid van de olijfboom… onthoud dat je dat doet niet de root ondersteunen, maar de root ondersteunt jou.”

Een voor de hand liggend begin is kijken naar de bijbelse feesten. Op Pesach werd Jezus geofferd als een onberispelijk Lam voor de zonden van de wereld, waarmee het profetische beeld werd vervuld van het lam wiens bloed de Israëlieten redde van de dood in Egypte (Exodus 12). Het is een fascinerende oefening om de Joodse gewoonte om de Sedermaaltijd op Pesachavond te vieren te vergelijken met het verhaal van het Laatste Avondmaal. Veel van dergelijke nieuwtestamentische passages komen op een nieuwe manier tot leven wanneer we ze lezen in het licht van hun oorspronkelijke Hebreeuwse setting.

Er zijn ook parallellen tussen de joodse en christelijke opvattingen over Pinksteren. Terwijl de Joden het geven van het Woord van God op de berg Sinaï vieren, gedenken christenen het geven van de Heilige Geest (Handelingen 2). Het een heeft het ander nodig: het Woord zonder de Geest is dode letter, terwijl het ware werk van de Geest altijd ondersteund zal worden door het Woord.

Het is geen toeval dat de oprichting van de Christelijke Ambassade verband hield met de eerste christelijke viering van het Loofhuttenfeest, een ander bijbels feest dat wereldwijd van grote betekenis is. Hoewel dit herfstoogstfeest nooit door de kerk wordt gehouden, zal het zijn glorieuze profetische vervulling hebben bij de wederkomst van de Heer.

Veel meer inzichten kunnen worden ontleend aan de bijbelse betekenis van de Hebreeuwse maanden of aan de wekelijkse Thora-lezingen en Joodse gebedsgebruiken. Deze reis is echter niet zonder valkuilen. Sommige christenen raken zo overweldigd door de rijkdom van de joodse tradities, of sommige van de uiterlijke symbolen ervan, dat ze het gevaar lopen het unieke van Jezus’ reddingswerk uit het oog te verliezen. Uiteindelijk is er maar één weg naar God via zijn Zoon, Jezus Christus, en het nieuwe verbond dat hij heeft gesloten (Romeinen 3:28). Het leidende principe zou moeten zijn wat Paulus schreef aan de Kolossenzen (2:16-17): “Laat dus niemand u oordelen over eten of drinken, of over een feestdag of een nieuwe maan of sabbatten, die een schaduw zijn van dingen die komen gaan, maar de essentie is van Christus.

Het is in deze geest om je uitnodigen om met ons mee te doen terwijl we altijd proberen nieuwe en oude schatten te ontdekken en naar voren te brengen (Matteüs 13:52).

Door Mojmir Kallus, internationaal woordvoerder ICEJ