Door:  Jurgen Buhler

Staande aan de Jordaan tijdens het Loofhuttenfeest, deed me dat herinneren aan het grote moment dat hier heeft plaatsgevonden, toen Jozua een heel volk in een nieuwe bestemming mocht leiden. In feite, het verhaal van Jozua en de Israëlieten die het beloofde land innamen heeft mij de laatste jaren beziggehouden.

Na veertig jaar omzwerven in de woestijn heeft Israël eindelijk haar bestemming gevonden in Kanaän. Dit betekent een enorme ommekeer op vele vlakken. Israël moest haar manier van denken, houding en gedrag veranderen. Toen Israël de Jordaan overstak, was er een nieuwe aanpak nodig. Wat in de woestijn had gewerkt, was niet langer goed genoeg in dit nieuwe terrein. Dit is een les voor ons allen vandaag.

Jozua’s opklimmen in leiderschap heeft een enorme omwenteling gegeven voor Israël, een transitie van nomadisch leven naar een overwinnend volk van het beloofde land. Deze omwenteling was een wonder en door God gegeven. De dag dat zij de Jordaan overstaken, vierden zij allereerst Pesach in het beloofde land. Toen Jericho nog niet was ingenomen, vierden zij Pesach met alles wat in het land Israël groeide. Het manna dat zij veertig jaar hadden gegeten, kwam niet meer, Joz.5:12.

In zekere zin was deze verandering allang te verwachten, en het dagelijkse dieet werd nu diverser. Maar het grote verschil was dat Israël nu moet zaaien en oogsten op het land. Zaaitijd en oogsttijd hebben een nieuwe aanpak nodig om de jaarlijkse oogst binnen te halen.

Het markeert tevens een radicale verandering in hun militaire strategie. Van een volk dat alleen zichzelf hoefde te verdedigen naar een volk dat de aanval moest leren, om het nieuwe land te veroveren. Van een nomadisch leven door God te volgen door een woestijn, naar een volk dat sterke steden moest innemen. Daarom vroeg Jozua aan het volk om hun ogen gericht te houden op de ark van het verbond en die te volgen – omdat de weg waarop gij nu gaat nieuw is, Joz. 3:4. Een nieuwe weg en nieuwe ervaringen wachten op hen. In zekere zin hadden ze een nieuwe theologie nodig, want ze bevonden zich in een totaal ander paradigma van redding dan hun voorouders.

Gedurende de veertig jaar in de woestijn had Israël geleefd vanuit een uitgestelde hoop. Veel christenen leven nu ook zo. Zij hebben zich neergelegd dat ze in een woestijn leven, ook al was dat niet voor hen bedoeld. Israël moest door de woestijn naar het beloofde land gaan. Vanwege hun ongeloof waren ze veel te lang in de woestijn. Soms zitten wij ook veel te lang in de woestijn. Maar ze kunnen veranderen in tijden van zegen en overvloed.

Het was nooit Gods bedoeling dat Israël haar hele leven in de woestijn zou doorbrengen. Alleen de generatie die niet geloofde in het beloofde land, kwam om in de woestijn. Het was een goddelijke bescherming, dat hun kleren niet versleten, Deut.8:4. God voorzag in alles wat zijn volk nodig had. Maar de woestijn moest slechts een korte periode zijn om hen in het beloofde land te brengen. Tragisch, een hele generatie zag het beloofde land nooit en miste wat God voor hen had klaarliggen.

Ik geloof dat hetzelfde waar is voor velen van ons in de kerk. We zijn vaak tevreden met een beetje van wat God voor ons in petto heeft. God roept ons, net als bij Jozua, om de Jordaan over te steken en ons uit te strekken naar wat Hij voor ons heeft.

Er zijn vijf Bijbelse principes in het verhaal van Jozua:

1. De verwachting van iets nieuws

Dit was een kwaliteit van Jozua, en van alle grote mannen in de Bijbel en in de kerk. Opwekkingen kwamen omdat mensen niet naar de Status Quo zagen, maar het vergeleken met de Bijbel en zich realiseerden dat God ons bestemd heeft voor meer. Mensen als Luther, John Knox, John Wesley en vele anderen hebben niet alleen Opwekkingen gezien, maar zelfs volkeren beïnvloed.

Jozua durft uit te stappen in geloof op de ‘weg die jullie nog niet eerder gezien hebben.’ De profeet Jesaja bemoedigt ons om gereed te zijn voor nieuwe dingen die God ons in onze tijd wil geven. ‘Vergeet de vorige dingen. Want Ik ga nieuwe dingen doen. Ik zal in de wildernis een weg maken en rivieren in de woestijn.’ Jes.43:18-19.

Dit betekent dat hoe droog je situatie ook is, God ons bemoedigt om nieuwe dingen te verwachten, zelfs ‘stromen in de woestijn’.

2. Geloof en moed

Toen Mozes zijn opvolger aanwees, zei hij tegen Jozua: “Wees sterk en moedig”, Joz. 1:6-9. Mozes begreep dat hij deze eigenschappen nodig had om het beloofde land binnen te gaan. Het boek Hebreeën bevestigt dat het een ‘boos en ongelovig hart’ was waardoor ze het beloofde land toen niet konden binnengaan. Hebr.3:12. God ziet naar mensen die niet door de reuzen in de wereld worden beangstigd, maar Hij kijkt naar mensen die weten dat er niets onmogelijks is voor God en die weten dat wanneer God voor ons is, wie kan dan tegen ons zijn.

3. Wees sterk en moedig

Een andere belangrijke kwaliteit in het leven van Jozua is zijn totale afhankelijkheid van het Woord van God. Hij deed niets buiten Gods wegen om. Het boek Jozua laat iedere keer zien dat hij ‘alles deed naar het Woord dat Mozes hem had opgedragen.’ Joz. 4:10. Dit was precies hoe de Heer hem had gezegd. ‘Wees sterk en moedig, zodat je alles kunt doen wat in de wet van Mozes mijn knecht jou heeft opgedragen; wijk daarvan niet af, zodat het jou goed mag gaan.’ Joz. 1:7. De sleutel voor Jozua’s succes was zijn gehoorzaamheid aan het Woord van God. Maak daarom tijd om dagelijks het Woord van God te bestuderen. Het is een sleutel voor jouw succes.

4. Gericht op de ark

Zoals Jozua de Israëlieten opdroeg om hun ogen op de ark te richten, moeten wij ook onze ogen gericht houden op Jezus. Hij is de grote Herder die wij moeten volgen. Daarbij is het Woord van God van belang. Het is een lamp voor onze voeten en een licht op ons pad. Een boek wat mij bijzonder heeft geraakt is ‘de praktijk van de aanwezigheid van God’, door broeder Lawrence. Een eenvoudige monnik die in de keuken van een Europees klooster werkte, die werd geraadpleegd door veel leiders, omdat hij in praktijk bracht om te leven in Gods aanwezigheid. Hij was een man van gebed. In deze Corona tijd zijn we meer in gebed, we kunnen ons niet veroorloven om ons gezicht niet meer op Jezus te hebben!

5. Steek de Jordaan over

Het beloofde land was geen paradijs, maar een strijdtoneel die veroverd moest worden. God waarschuwde Israël keer op keer dat er aan de andere kant van de Jordaan nieuwe uitdagingen waren. God verklaarde middels Mozes dat er ‘zeven volkeren woonden die groter en machtiger waren dan zij.’ Deut.7:1. En in Deut.9 lezen we deze waarschuwing: “Luister, Israël! U gaat heden de Jordaan oversteken om het land binnen te gaan en in bezit te nemen van volken die groter en machtiger zijn dan u, met grote en hemelhoog versterkte steden; een groot en lang volk, de Enakieten, die u zelf kent en over wie u zelf gehoord heeft: Wie kan standhouden tegen de Enakieten? “ Het is dezelfde hopeloze situatie waar de generatie voor hen had gestaan. Maar nu, ziet God uit naar mensen als Jozua en een Kaleb en een Deborah die bereid zijn om de strijd aan te gaan en om de poorten van de vijand in bezit te nemen.

Een tijd van opportunisme.

Vandaag leidt God zijn volk naar de grenzen van het beloofde land. Het is een land met grote beloften voor ons, maar het heeft geloof en moed nodig om de reuzen te verslaan die tussen ons en de bestemming in staan. Ik geloof dat de huidige corona crisis ons plaatst voor de Jordaan, en dat God ons uitnodigt om nieuw land in te gaan. Hij nodigt ons uit om het middelmatige christendom te verlaten van wekelijks kerkbezoek met twee uur van opbeurende muziek en een ‘feel good’ preek, maar ons niet helpt om de reuzen te verslaan. Veel te vaak hoor ik: ‘ik hoop dat deze corona crisis spoedig weer voorbij is en we weer terug kunnen gaan naar hoe het was.’ Ik durf niet terug te gaan naar hoe het was. Hier bij de ICEJ hebben we de laatste zes maanden meer dan ooit gebeden. We hebben gezien dat God gebeden beantwoord en mensen geneest. Iedere maand nemen onze afdelingen in de landen meer tijd voor gebed, voor opwekking in Israël en in hun landen. Zij zijn getuige van een nieuwe honger naar Gods opwekking.

Het beloofde land binnengaan betekent een nieuwe passie en honger naar de beloften van God uit Zijn Woord. We moeten opnieuw vastbesloten zijn om het stof van onze religiositeit af te vegen en aan God, aan onszelf en aan de vijand dat er een nieuwe tijd aanbreekt, dat we vastbesloten zijn om de beloften van God te ontvangen. We moeten een nieuwe honger hebben naar het Woord van God en voor Zijn aanwezigheid.

Naar welk terrein brengt God ons? Wat is de bestemming die wij ingaan? Het zal voor eenieder anders zijn, want we hebben allemaal andere roepingen. Maar één terrein wat in de Bijbel helder is, is ons gezin. Jozua was vrijmoedig en zij: “Ik en mijn huis, wij zullen de Here dienen.” Joz. 24:15. Als ouders en speciaal vaders, is dit de strijdkreet voor onze kinderen. Voor anderen is dit misschien de gebondenheid van familieleden. Laat ons herinneren dat Jezus kwam om de vijand te verslaan. In Marcus 16:17 vinden we de beschrijving van het beloofde land dat we mogen bezitten als we geloven: “En hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen: in Mijn Naam zullen zij demonen uitdrijven; in vreemde talen zullen zij spreken; slangen zullen zij oppakken; en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden; op zieken zullen zij de handen leggen en zij zullen gezond worden.” Mc.16:17,18.

Een ander strijdtoneel zijn onze steden en volken. We leven in tijden van verwarring. Het is een strijd om de ziel van onze volken. Volken keren zich nu af van hun christelijke wortels en gaan naar een terrein van openlijke immoraliteit. God ziet uit naar een volk die bereid is om in de kloof te gaan staan en hun volk terug te winnen voor God. Onze boodschap van het herstel van Israël is dat God niet alleen geïnteresseerd is in de redding van individuen, maar ook voor hele volken. ‘Vraag van Mij’, zegt God, ‘en Ik zal u volken geven als erfenis.’ Psalm 2:8. In onze Global Prayer bijeenkomsten zei Suzatte Hattingh dat onze fatalistische profetische verwachtingen ons vaak passief laten. Eén van de kernwaarden van ons geloof is dat wij hoop hebben. Deze hoop zal ons nooit beschamen. Laat ons hopen en bidden voor onze volken totdat Jezus Wederkomt.

Maak vandaag, als u dit leest, een persoonlijk commitment om je eigen beloofde land binnen te gaan. Vraag God om je te leiden in nieuwe dingen die Hij voor je heeft, zelfs in deze corona tijd. Onthoud dat als God voor ons is, wie kan dan tegen ons zijn.