Fragmenten uit de ICEJ webinars, gepresenteerd door David Parsons, vice-president ICEJ Jerusalem

Na 7 oktober willen velen weten waarom christenen Israël nog steeds steunen te midden van alle verachtelijke beschuldigingen en antisemitisme tegen de Joodse staat en het Joodse volk. Velen zoeken op het web naar het “christenzionisme”. In dit webinar bespreken we de blijvende bijbelse betekenis van Israël, en in het bijzonder de roeping van Israël, te beginnen met Abraham. De kernvraag is: wat betekent deze goddelijke roeping en wat is de relevantie ervan vandaag? De Bijbel spreekt vaak over Gods roeping van Abraham en zijn nakomelingen, in het bijzonder via Isaak, Jakob en de stammen van Israël. Deze discussie heeft tot doel de theologische basis vast te stellen voor christelijke steun aan Israël, gebaseerd op de Bijbel in plaats van op politieke of culturele redenen.

Het concept of God Israël in een speciale relatie riep of hen weggooide na hun mislukkingen, staat centraal in dit onderzoek. De belangrijkste kwestie ligt in het begrijpen van Gods aard – of Hij trouw blijft aan Israël, zelfs vandaag de dag, of dat Israël werd verlaten na de geboorte van de Kerk en de opstanding van Christus. De vervangingstheologie, die 1.400-1.500 jaar lang de overhand had, suggereert dat na de opstanding van Christus Gods aandacht uitsluitend naar de Kerk verschoof, waardoor Israël in feite werd vervangen in Gods verlossingsplan. Deze theologie had vaak een vijandig randje, ze beschuldigde Joden van de dood van Christus en veroordeelde hen tot eeuwige ballingschap.

Amillennialisme, een andere opvatting, suggereert dat Christus nooit zal terugkeren, waardoor er geen rol meer is weggelegd voor Israël. Het postmillennialisme stelt dat Christus terugkeert nadat de Kerk duizend jaar heeft geregeerd en de wereld heeft vervolmaakt. Het dispensationalisme daarentegen stelt dat nadat de Kerk is opgenomen, Gods aandacht zal terugkeren naar Israël tijdens de zevenjarige verdrukking, waarbij Israël een cruciale rol zal spelen in de voltooiing van Gods plan. Het raakt echter vaak geobsedeerd door de duistere kant van profetie, waarbij de dood van tweederde van de Joden tijdens de grote verdrukking betrokken is. Deze visie is de afgelopen jaren door sommige volgelingen getemperd door de opkomst van het Messiaanse Judaïsme, en wordt daarom “Progressief Dispensationalisme” genoemd.

De alternatieve benadering is  het Bijbels zionisme, dat de verbonden die God met Israël heeft gesloten nog steeds relevant vindt. Deze benadering benadrukt dat God het land Israël aan Abraham en zijn nakomelingen beloofde als een eeuwigdurend bezit, in een verbond dat verlossing biedt aan de hele wereld, niet alleen aan Israël. De Joodse terugkeer naar Israël wordt vandaag de dag gezien als de vervulling van deze goddelijke beloften aan Abraham, in het bijzonder de Landbelofte, en wordt ondersteund door zowel de Hebreeuwse profeten als het Nieuwe Testament. De wederkomst van Israël zal naar verwachting Gods verlossingsplan voltooien, vooral door het Davidische Verbond.

Het Bijbels Zionisme bevestigt dat God, door middel van een goddelijk verbond, het land van Israël aan Abrahams nakomelingen naliet als een eeuwig bezit. Het verbond wordt gekenmerkt door Gods eed, waarin hij belooft dat Israël een unieke rol zal spelen in de verlossing van de wereld. Zelfs vandaag de dag betekent de terugkeer van het Joodse volk naar het land Gods trouw aan deze beloften. Deze visie sluit ook aan bij het christelijke begrip van verlossing door het Joodse volk, in het bijzonder in de persoon van Jezus.

Het concept van Israëls “zegen” komt uit Genesis 12:3, waar God belooft hen te zegenen die Israël zegenen en hen te vervloeken die hen vervloeken. Het belangrijkste aspect is de laatste zin: “In u zullen alle geslachten van de aarde gezegend worden.” Paulus legt in Galaten 3 uit dat deze belofte het evangelie weerspiegelt dat eerst aan Abraham werd gepredikt, en bevestigt dat de redding die door Christus aan allen wordt aangeboden, voortkomt uit Israël. De zegen van Abraham, een bloedbedekking voor de zonde, wordt verkregen door geloof, in het bijzonder door het offer van Christus aan het kruis.

Christenen worden aangemoedigd om Israël te steunen vanwege de verlossende zegeningen die ze via het Joodse volk hebben ontvangen. Dit omvat niet alleen geestelijke zegeningen, maar ook een materiële verplichting om Israël te ondersteunen. Romeinen 15 benadrukt dat heidenen die geestelijke voordelen van Israël hebben ontvangen, de plicht hebben om Israël op materiële manieren te dienen.

Het Bijbels Zionisme erkent Israël als zowel een volk als een land dat door God is uitverkoren voor de verlossing van de wereld. Het Joodse volk heeft door zijn geschiedenis en terugkeer naar het land centraal gestaan in Gods heilsplan. De uiteindelijke vervulling van Gods beloften zal te zien zijn in het Messiaanse tijdperk, wanneer de regering van Christus vrede en gerechtigheid brengt op de hele aarde. Christenen moeten erkennen dat God Israël niet heeft verworpen, maar door zowel Israël als de Kerk blijft werken om Zijn verlossende doelen te bereiken.

De vraag voor christenen vandaag de dag is of God al Zijn beloften aan Israël heeft vervuld. Hoewel sommigen geloven dat Gods beloften in de eerste eeuw volledig werden gerealiseerd, stelt de opvatting van het Bijbels zionisme dat Gods bedoelingen met Israël aan de gang zijn. Christenen moeten Israël zegenen en zijn blijvende rol in Gods verlossingsplan erkennen. Het oneerlijk bekritiseren van Israël of het hanteren van dubbele standaarden kan worden gezien als antisemitisch en druist in tegen de bijbelse oproep om Israël te respecteren en bij te staan.

Om een beter begrip van het christenzionisme te krijgen, nodigen we u uit om het volledige webinar hieronder te bekijken.

Accepteer alle cookies om deze inhoud te zien of bekijk inhoud hier.

Hoofdfoto: Joodse mannen verzamelen zich bij de Westelijke Muur voor gebed tijdens Sukkot (Loofhuttenfeest. (Foto: Shutterstock)