Tijdens deze speciale tijd waarin het wonder van Chanoeka wordt gevierd, hopen veel Joodse nieuwe immigranten in Israël op hun eigen kleine wonder.

In de week voorafgaand aan Chanoeka kreeg Nicole Yoder, ICEJ Vice President for Aid and Aliyah een onverwacht telefoontje van Tatiyana, een inwoner van Carmiel in Noord-Israël. Ze legde uit hoe ze honderden telefoontjes kreeg van wanhopige nieuwe immigrantenfamilies en hoe ze samen met andere lokale bewoners hun best deden om hen te helpen.

Aliyah maken is een tijdrovend proces en in deze onzekere tijden zijn veel families uit FSU-landen nerveus over de invloed van de huidige wereldgebeurtenissen op hun leven. Het eindresultaat is dat degenen die kunnen, rechtstreeks naar Israël komen om het Aliyah-proces te beginnen in plaats van te wachten op een Aliyah-visum voordat ze vertrekken. Er zijn duizenden die Aliyah overwegen en dus zijn de rijen lang. Degenen die de hoge kosten van vliegtickets kunnen betalen, vliegen naar elke bestemming die ze kunnen en gaan van daaruit naar Israël, meestal met slechts een paar koffers vol met benodigdheden. Degenen die deze route volgen, moeten echter wachten tot hun papierwerk is verwerkt voordat ze toegang kunnen krijgen tot overheidssteun. Deze maand of twee wachten is duur en niet iedereen heeft genoeg middelen om die kloof met succes te overbruggen totdat ze kunnen beginnen met werken.

Tatiyana legde uit hoe sommige gezinnen hulp nodig hadden bij het vinden van een appartement met een huisbaas die contante betalingen zou accepteren, maar nu ze in het appartement zijn, hebben ze helemaal niets. Het grootste deel van hun geld werd besteed aan vliegtickets en accommodatie. “Ze slapen op de koude, harde tegelvloeren. Ze hebben geen bedden of dekens. Een gezin had nog drie sikkels over en de ouders trokken hun eigen kleren over hun kinderen om ze warm te houden”, deelde Tatiyana met een zucht.

“Mijn hart was zo ontroerd toen ik het telefoontje kreeg. Het is erg moeilijk om te zien hoe anderen lijden en om hulp vragen en dan niet over de middelen beschikken om te voorzien in wat ze nodig hebben”, aldus Nicole.

Na dat telefoontje wist Nicole meteen dat ze iets moest doen. Ze begon rond te kijken om te zien wat ze bij de hand had. Ze vond wat overgebleven nieuwe kookpotten van een Pesach-distributie, kleine liefdevol met de hand gebreide dekens en sokken gegeven door onze Finse vrienden, zorgvuldig gemaakte kinderquilts en een grote zak nieuwe warme winterkleding die ze van onze vrienden in de VS had gekregen, en nieuwe handdoeken die door vrienden van de ICEJ in hun koffers zijn meegebracht naar het Loofhuttenfeest voor zulke gelegenheden. Vervolgens ging Nicole op pad om extra dekens en ander beddengoed te kopen, en maakte ze snel mooie ICEJ “We Care”-cadeaupakketten voor 20 joodse immigrantengezinnen. Ze herinnerde zich dat Chanoeka naderde en voegde een speciaal tintje toe door op elke kaart “Happy Hanukkah” te schrijven. Elk gezin ontving ook een cadeaubon waarmee ze naar behoefte voedsel of huishoudelijke artikelen konden kopen.

Met een volgeladen auto begaf Nicole zich naar Carmiel. Tatiyana, zelf een immigrante, werd overmand door emoties bij het zien van alle cadeaupakketten. “Ze legde beide handen voor haar gezicht om de tranen te verbergen”, zei Nicole, terwijl ook zij tranen in haar ogen had. Wat begon als een plechtige begroeting met een handdruk, veranderde al snel in een warme omhelzing die onuitsprekelijke dankbaarheid uitdrukte.

“Tatiyana vertrouwde me toe dat sommige ontmoedigde immigranten het gevoel hadden dat het niemand iets kon schelen. Ze zei tegen hen: ‘Luister, het is bijna Chanoeka. Misschien komt er een Chanoeka-wonder”, vertelde Nicole. “Wat een genot om iemands Chanoeka-wonder te zijn en de cadeaupakketten te geven in een ICEJ-tas met de woorden ‘We Care’ erop gedrukt!”

Onmiddellijk nam Tatiyana contact op met haar team om hen te laten weten dat ze geschenken hadden om weg te geven en om de families te laten weten dat ze hun pakket moesten komen ophalen.

“Stel je de uitdagingen voor waarmee deze families worden geconfronteerd en de angsten waardoor ze met bijna niets op de vlucht sloegen. Hopelijk ronden ze het Aliyah-proces snel af, zodat ze de eerste overheidssteun kunnen ontvangen en werk kunnen zoeken. Ik ben zo blij dat ze zijn aangekomen. Het is zo belangrijk om ze goed te verwelkomen en ze te laten weten dat we er echt om geven”, merkte Nicole op. Enorm bedankt aan al onze geweldige vrienden die de ICEJ in staat stellen liefde en zorg te tonen voor nieuwe immigranten, die zich vaak overweldigd en eenzaam voelen wanneer ze voor het eerst landen en moeten wennen aan een nieuwe plek. Blijf alstublieft het Aliyah- en integratiewerk van ICEJ steunen door te geven.

Geschreven door Laurina Driesse