Een ICEJ-team arriveerde op de stoffige wegen van Kibboets Hatzerim, waar Israëlische families uit Kibboets Be’eri, ontheemd door de onvoorstelbare tragedie van 7 oktober, werden verwelkomd in nieuw gebouwde huizen.

Voor deze Joodse gezinnen was dit niet zomaar een verhuizing, maar een monumentale stap op weg naar genezing en wederopbouw – een reis die minstens twee jaar in beslag zou nemen omdat veel van hun huizen in Kibboets Be’eri uit de as weer opgebouwd worden. Kibboets Be’eri was één van de zwaarst getroffen gemeenschappen op die fatale dag, met 101 vermoorde inwoners en 32 gegijzelden in Gaza.

Na bijna een jaar in het David Hotel aan de Dode Zee te hebben doorgebracht, verhuist de gemeenschap van Be’eri naar wat ze hopen een stap dichter bij huis te zijn.

Toen het ICEJ-team Kibboets Hatzerim naderde, was de lucht gevuld met verdriet en hoopvolle verwachting. De huizen, waarvan sommige al klaar waren en andere nog in aanbouw, stonden dicht bij elkaar en weerspiegelden de gemeenschappelijke stijl van de kibboets. Stof dwarrelde rond terwijl bouwteams onvermoeibaar doorwerkten, in een race om de huizen zo snel mogelijk af te bouwen.

Ons team bracht housewarmingcadeaus mee en een gulle donatie uit Singapore. De waardering was voelbaar toen de gezinnen hun sleutels en inwijdingsgeschenken in ontvangst namen. Samen met een kaart van de Christelijke Ambassade waren deze cadeaus een teken van onze voortdurende steun.

Onder de gezinnen bevonden zich Hugo, zijn vrouw en hun drie dochters. In hun nieuwe huis was het een drukte van belang – meubels die werden neergezet, gelach vermengd met gesprekken en de hoopvolle chaos van een nieuwe start. Hugo heette ons welkom en terwijl we hielpen met het in elkaar zetten van de meubels, vertelde hij hun verhaal van die noodlottige dag in oktober.

“Mijn oudste dochter was net een uur voor de aanval thuisgekomen en was ternauwernood aan een tragedie ontsnapt. Haar beste vriendin was gegijzeld. Je kunt je de pijn voorstellen. We hebben allemaal geliefden en vrienden verloren. Gelukkig werd zij vrijgelaten, maar vele anderen niet.” Hugo sprak over verloren vrienden en het verdriet in de gemeenschap.

Kijkend naar het team dat aan het werk was en naast hen stond, zei Hugo: “We zijn zo dankbaar voor jullie hulp; het zijn mensen zoals jullie die naast ons staan die ons op de been houden.”

Er was zoveel hoop in het huis. Zijn jonge dochter, die stilletjes luisterde, glimlachte en zei: “We weten dat we niet alleen zijn.”

Ons team vertrok nadat we cadeaus hadden voorbereid en uitgedeeld, meubels hadden gebouwd en de gemeenschap hadden omarmd. We vertrokken echter met een zwaar hart. Een van onze medewerkers bleef nog even hangen, met tegenzin om te vertrekken, en zei: “Er is hier zo’n behoefte… niet alleen aan wederopbouw, maar ook aan troost, om met hen door deze tijd heen te gaan.”

Overal in de kibboets betrokken gezinnen hun nieuwe huizen en bereidden ze zich voor op wat komen ging. De kinderen keken, ondanks alles, uit naar de start van het nieuwe schooljaar in Hatzerim.

Kibboets Be’eri markeerde deze mijlpaal met een ceremonie – zowel vreugdevol als plechtig. Noam Yitzhaki, de onderwijsdirecteur van de kibboets, sprak de kinderen toe met een welgemeende boodschap: “Ik wens dat jullie de kracht die jullie dit schooljaar hebben laten zien, meenemen naar de uitdagingen die voor jullie liggen. Moge het een jaar zijn van groei uit moeilijkheden, van nieuwe vriendschappen, stabiliteit en vrede. We verdienen allemaal een beetje vrede.

Ondertussen wordt er ook hoop geplant in Kibboets Be’eri. De bouw van de nieuwe wijk “Shikmim” is officieel begonnen, de eerste stap in de wederopbouw van wat verloren ging. De vastberadenheid om te herbouwen, niet alleen fysiek maar ook emotioneel, getuigt van de geest van Be’eri.

Nancy, een oude bewoonster, beschreef het perfect: “We wisten dat Be’eri een van de eersten zou zijn om te herbouwen en te genezen. Het is wie we zijn – we staan sterk, zelfs in de donkerste tijden.”

Ze hebben nog een lange reis voor de boeg, maar ze hebben veel veerkracht en vastberadenheid getoond. Zoals Hugo zei: “Er bestaat geen twijfel over dat ons hoofddoel is om terug te keren naar Be’eri en de grenzen van Israël te markeren.” Met de steun van de ICEJ en vrienden wereldwijd, zullen ze terugkeren en gedijen.

Geschreven door: Nativia Samuelsen

Accepteer alle cookies om deze inhoud te zien of bekijk inhoud hier.