Ambulance dedication

De ICEJ heeft onlangs een volledig uitgeruste ambulance gedoneerd om essentieel medisch vervoer te bieden aan gehandicapte kinderen in Israël.

Jarenlang verborgen gezinnen in Israël hun gehandicapte kinderen voor de wereld. Nu kunnen deze kinderen eindelijk het daglicht zien.

“Deze ambulance is een geschenk van het leven, met liefde geschonken door de International Christian Embassy Jerusalem,” zei ICEJ senior vice-president & woordvoerder David Parsons, terwijl hij de onlangs toegewijde ambulance bewonderde die dagelijks ondersteuning biedt aan kinderen en volwassenen. “Ik ben echt onder de indruk van hoe deze ambulance op maat is gemaakt, ruim is en zo goed is uitgerust voor de speciale behoeften van deze kinderen.”

De ambulance is een cruciaal onderdeel van de crisisparaatheid. Bovendien biedt hij zachte zorg door personeel dat de unieke zorgbehoeften van elk kind kent, wat essentieel is voor mensen met ernstige handicaps en helpt om botbreuken te voorkomen. Afgestemd op de behoeften van elk kind, is het echt levensveranderend.

Bij aankomst op het inwijdingsevenement gonsde het van de energie van toegewijde vrijwilligers en verpleegkundigen, die allemaal vol passie voor de bewoners zorgden.

Nili Wittman, de klinische hoofdverpleegkundige, en haar team heetten ons van harte welkom en leidden ons door een gebouw vol blije gezichten van kinderen die het hun thuis noemen. Met 90 permanente bewoners en een opmerkelijke één-op-één verhouding tussen verzorgers en patiënten krijgt elk kind consistente en aandachtige zorg. Op de vierde verdieping legt Nili de gespecialiseerde zorg uit voor mensen met de meest complexe aandoeningen: “We bieden onderdak aan enkele van de meest ingewikkelde gevallen van invaliditeit in Israël. Er zijn maar weinig faciliteiten die hiervoor zijn toegerust,” zei ze. Elk kind krijgt holistische zorg op maat, waarbij voortdurend aanpassingen worden gedaan om ervoor te zorgen dat aan de hoogste normen wordt voldaan.

Nili vervolgt: “Artsen adviseren ons vaak om niet te gehecht te raken, omdat de prognose somber kan zijn. Toch vieren de kinderen hier verjaardag na verjaardag, vol leven en hoop. Net als Yehuda, ondanks dat ons verteld werd dat hij het niet zou overleven, hebben we net zijn tweede verjaardag gevierd.”

Ruthi, die in Londen woont, deelde haar verhaal terwijl haar jongste dochter zich verlegen achter haar verstopte. “We zijn hierheen gekomen omdat dit de enige plek is waar mijn kind zich echt kan ontwikkelen,” zei Ruthi. “Mijn zoon, nu drie en een half, is hier nu twee jaar en de verandering is ongelooflijk. In Londen vertelden artsen ons dat hij geopereerd zou moeten worden en niet meer via de mond zou kunnen eten. Maar hier veranderde alles letterlijk binnen een week. Het veranderde zijn leven. Als hij hier niet was gekomen, wil ik er eerlijk gezegd niet aan denken wat er gebeurd zou zijn.”

De impact van het werk klonk door toen Emily, een verzorgster uit Zuid-Afrika die er al twee jaar werkt, enthousiast haar ervaring deelde. “Ik probeerde weg te gaan,” zei ze lachend, ”maar mijn band met de kinderen en het personeel maakte het onmogelijk. Ik ben diep geraakt door het werk dat we hier doen. Hoewel ik thuis een opgeleide verpleegster ben, geeft de zorg die we aan deze kinderen geven ongelooflijk veel voldoening. Het is een voorrecht om deel uit te maken van dit werk.”

ICEJ Vice Presidents, David Parsons and Nicole Yoder, joins in cutting the ribbon.
De vicevoorzitters van ICEJ, David Parsons en Nicole Yoder, knippen samen het lint door.

Toen we terugkeerden naar de nieuwe ambulance, vierden de kinderen en het personeel de officiële onthulling. ICEJ Vice President van AID & Aliyah Nicole Yoder en David Parsons knipten samen het lint door.

Zittend wendde David Parsons zich tot Yehuda Marmorstein, CEO van Aleh, en vroeg: “Wat heeft je geïnspireerd om dit werk te doen?”

“Op een dag, toen ik op zoek was naar een doel in het leven, kreeg ik een telefoontje van een verre neef die me uitnodigde voor een begrafenis. ‘Wie is er overleden?’ vroeg ik, om te horen dat het zijn vierjarige zoon was. Ik was geschokt. Ik kwam vaak op bezoek, maar ik zag hem nooit. Hij vertelde me toen dat zijn kind ernstig autisme had – hij zag nooit het daglicht en verliet het huis nooit. De ouders gingen nooit samen ergens heen; een van hen bleef altijd achter om voor hem te zorgen en verborg hem voor de wereld. Ik vroeg: “Waarom heb je dit gedaan? Mijn neef antwoordde: “Er zijn veel gezinnen zoals dit. Ik kan je velen van ons in de gemeenschap laten zien.

“In shock zei ik bij thuiskomst tegen mijn vrouw: ‘Dit is mijn missie.’ Sindsdien zijn we begonnen met de bouw van een kleuterschool en een ziekenhuis. Eenenveertig jaar later zetten we ons nog steeds in voor deze zaak,” vervolgt hij.

Jarenlang verborgen gezinnen in Israël hun gehandicapte kinderen voor de wereld. Nu er steun beschikbaar is, treden deze kinderen eindelijk in het licht. Opgetogen medewerker Reuben Stern vertelde: “Yehuda heeft een revolutie ontketend in de gemeenschap. Deze kinderen worden niet langer gestigmatiseerd; ze worden omarmd en er wordt van ze gehouden.” Families zijn bevrijd van de schaamte die hen ooit het zwijgen oplegde.

David Parsons merkte op: “Dit is een belangrijke les voor ons als christenen. Elk leven is een universum op zich. We hebben geleerd dat kinderen met speciale behoeften een speciaal soort liefde nodig hebben en als je je hart openstelt, merk je dat deze speciale liefde door de kinderen naar buiten wordt getrokken.”

Nicole Yoder voegt hieraan toe: “De toewijding van het personeel en de vreugde op de gezichten van de kinderen raken mijn hart. Het maakt elke inspanning de moeite waard. Het zien van de liefde en toewijding en de glimlach vervult ons met een enorme vreugde. Het is een waar voorrecht om deel uit te maken van dit zinvolle werk.”

De ambulance, gul gesponsord door Christenen in Duitsland, zal cruciale ondersteuning bieden en ervoor zorgen dat elk kind de zorg krijgt die het dagelijks nodig heeft.

De ICEJ blijft toegewijd aan het verbeteren van levens in Israël en werkt ijverig om ervoor te zorgen dat elk individu de kans krijgt om zich te ontplooien en een betere toekomst op te bouwen.

Geschreven door: Nativia Samuelsen