Duizenden Joden zijn onlangs ontsnapt aan de oorlog in Oekraïne en zijn naar Israël geëmigreerd, velen vluchten zonder de juiste documenten of bezittingen. Een van de vele manieren waarop de Internationale Christelijke Ambassade Jeruzalem hen helpt zich in Israël te vestigen, is door behandelingen te sponsoren voor mensen die dringend tandheelkundige zorg nodig hebben. Een ICEJ-team ontmoette onlangs twee van deze nieuwe immigranten en hoorde hun ongelooflijke verhalen.

Katia’s been en glimlach redden Katia, 31 jaar oud, arriveerde eind maart vanuit Oekraïne in Israël en kreeg uiteindelijk haar immigrantenstatus in juni goedgekeurd. Voor de oorlog was ze salesmanager in een worstenfabriek en had ze veel plezier in haar werk. Ze bood haar vrije tijd ook aan om andere minder bedeelde gezinnen te helpen.

Toen Russische troepen voor het eerst binnenvielen, werd haar huis verwoest en werd ze door haar linkerbeen geschoten. Bloedend en in constante pijn van granaatscherfwonden aan haar mond en lichaam, werd Katia uitgestrekt over de neergeklapte achterbank en kofferbak van een kleine auto en vervoerd naar Moldavië. Deze reis duurt normaal gesproken een paar uur, maar het duurde meer dan acht uur vanwege alle beschietingen en geweervuur. Eindelijk veilig in een Moldavisch ziekenhuis, kreeg ze het harde nieuws dat, vanwege hun gebrek aan medische expertise, haar been zou moeten worden geamputeerd.

Met de steun van joodse en christelijke arbeiders die hielpen bij het regelen van een reddingsvlucht naar Israël, besloot ze de operatie af te wachten. Aangekomen op de luchthaven Ben Gurion, werd ze met spoed naar een Israëlisch ziekenhuis gebracht, waar haar wonden in de daaropvolgende weken met succes werden behandeld. Hoewel Katia deze beproevingen met stille kalmte deelde, was ze blij te horen dat ze de knowhow hadden om haar been te redden.

“Dit is een wonder!” zei Katia.

Sinds haar aankomst in Israël staat Katia er alleen voor en blijft ze enigszins in shock. Helaas hebben haar moeder en zus haar in de steek gelaten vanwege, denkt ze, haar posttraumatische mentale toestand. Gelukkig raakte een christelijke verpleegster genaamd Anna bevriend met haar en hielp haar door de nachtmerries en diepe depressies die haar herstelproces kenmerkten.

Vandaag is ze kalm en blijft ze optimistisch over haar toekomst. Binnenkort zal ze het hotel verlaten waar ze sinds haar vertrek uit het ziekenhuis is ondergebracht, om een maand lang een fysio- en revalidatieprogramma te beginnen.

Nadat ze haar levensbedreigende en mobiliteitsproblemen had aangepakt, samen met hulp voor haar psychiatrische toestand, werd Katia geconfronteerd met nog een andere dringende behoefte – dit keer voor tandheelkundige behandeling. De bomexplosies hadden haar achtergelaten met verschillende wortelkanaalproblemen, een zware mondinfectie en geen voortanden. Toch voelde ze zich op haar gemak om met ons te praten en zelfs te glimlachen, wetende dat de ICEJ haar tandheelkundige behandelingen hielp financieren. Uiteindelijk verwacht ze een beugel en brug over haar nieuwe voortanden.

Kijkend naar de nabije toekomst, zal ze Hebreeuws moeten studeren en weer leren lopen. Voorlopig geeft ze zichzelf echter meer tijd om te genezen. Als ze kan staan en hopelijk haar geheugen beter terugkrijgt, kijkt ze uit naar de Hebreeuwse lessen. Daarnaast wil ze vrijwilligerswerk doen om anderen te helpen, wetende hoe anderen haar hebben geholpen.

Katia wist vanaf haar tienerjaren dat ze Joods was en Aliyah kon maken, maar heeft er nooit serieus over nagedacht. Nu gelooft ze dat God een reden heeft om haar naar Israël te brengen. “Ik heb zoveel hulp en steun gekregen van veel christelijke mensen en wil ze allemaal heel erg bedanken, inclusief de ICEJ voor deze tandheelkundige zorg,” zei ze.

Moeder belandt ook in tandartsstoel
Oksana is een jonge moeder met twee jongens van 15 en 6 jaar die hun huis in Kiev ontvluchtten toen Rusland afgelopen winter Oekraïne binnenviel. Net als zoveel andere gescheiden gezinnen zegde ze haar baan als auditor op, liet haar man Nikolai achter en arriveerde eind maart in Israël met de jongens, een kleine koffer en weinig geld. Voordat ze Oekraïne ontvluchtte, had ze het leven geprobeerd in een plattelandsdorp buiten Kiev, maar haar jongste zoon Liev, die lijdt aan astma, worstelde met de noodzaak om ondergronds te blijven zodra de bombardementen op hun dorp begonnen. Dus voelde ze zich verplicht om te vertrekken voor hun veiligheid.

Oksana werd zich via een journalist bewust van haar Aliyah-opties en nam contact op met een Joodse gemeente die haar en de kinderen hielp ontsnappen naar Moldavië en vervolgens naar Roemenië. Daar vroeg ze aliyah aan en bevond zich al snel aan boord van een vliegtuig naar Israël. Haar papierwerk wacht nog steeds op goedkeuring van het ministerie van Binnenlandse Zaken en ze hoopt binnenkort een normaler gezinsleven te hebben wanneer haar man zich bij hen kan voegen.

Sinds zijn aankomst in Israël waardeert Oksana de betere levensstandaard en het onderwijs. “Hier”, zei ze, “geven mensen om elkaar, en ik hou van de natuur, het is prachtig. Ik hou van Israël met heel mijn hart, en ik hou van mijn kleine stad. Ik wil Israël nooit verlaten.”

Toen haar haar droom werd gevraagd, antwoordde ze snel: “Dat mijn jongste zoon genezen wordt, dat mijn oudste zoon wegkomt van zijn aantrekkingskracht om online te zijn, en dat ik hier kan wonen en met pensioen kan gaan, met mijn man.”

Oksana ontdekte haar eigen behoefte aan dringende tandheelkundige behandeling terwijl ze bezig was met het zoeken naar een tandarts voor haar zoon, Liev. Ze liet haar tanden controleren door middel van een röntgenfoto, die aanzienlijke schade aan vier tanden aan het licht bracht. Nog steeds worstelend om de eindjes aan elkaar te knopen, ziet ze onze hulp bij haar tandheelkundige behandeling als een echt geschenk.

“Heel erg bedankt voor je hulp”, zei ze in tranen. “Dit is zo’n mooie dag.”

Onze kans om te helpen!
Na een ontmoeting met deze twee vrouwen merkte Nicole Yoder, ICEJ’s Vice President for Aid & Aliyah, op: “Het horen van deze verhalen deed ons allemaal opnieuw beseffen hoe essentieel ons werk is om in deze tijd praktische hulp te bieden aan deze immigranten die door oorlog zijn ontheemd. Het was vernederend en verbazingwekkend om te horen van hun moed te midden van zoveel uitdagingen en trauma’s. Wat een eer om hen te mogen zegenen en op weg te helpen.”

De ICEJ zet zich in om Joodse immigranten te helpen hun weg naar huis naar Israël te vinden en hen te ondersteunen bij het opnieuw beginnen van hun leven in Israël. Heel erg bedankt voor je vrijgevigheid, die zo’n groot verschil maakt voor nieuwkomers zoals Katia en Oksana en hun families! Blijf alsjeblieft onze Aliyah- en integratie-inspanningen ondersteunen.

door Chris Chambers