Tijdens onze recente Envision pastorsconferentie in Jeruzalem bezochten afgevaardigden de regio’s Eshkol en Sha’ar HaNegev in het zuiden van Israël, waar ze nog steeds de sporen zagen van de verwoestingen die de massamoorden van 7 oktober hadden achtergelaten. Toch hoorden ze ook verhalen van veerkracht, hoop en vastberadenheid om weer op te bouwen en verder te gaan. Eén zo’n verhaal viel op.

Orit, een inwoner van Kfar Aza, vertelde de pastors over haar eens zo vredige leven in de kibboets en haar dromen om harmonieus samen te leven met hun buren in Gaza. Maar op die donkere dag 16 maanden geleden werd haar droom aan diggelen geslagen.

“We zagen dingen die we met onze eigen ogen niet konden geloven,” vertelde Orit, waarbij ze opmerkte dat 64 leden van Kfar Aza werden gedood en 19 anderen gegijzeld tijdens de pogrom van 7 oktober.

In wat zij beschreef als ‘goddelijke interventie’, had Orit de nacht ervoor in Tel Aviv doorgebracht vanwege een vreemd gevoel van dreigend gevaar. Gelukkig waren haar vier kinderen die nacht ook niet thuis. Haar voormalige echtgenoot Omer was echter nog op de kibboets en werd gedood toen hij de kamer opende waar de geweren van de regionale raad waren opgeslagen. Het zou nog 30 uur duren voordat Orit het verwoestende nieuws van zijn dood ontving.

“Waarom is ons dit overkomen? Omdat we Joods zijn. We waren naïef; we dachten dat we bij het hek konden leven,” zei Orit. “Mensen vroegen me: ‘Hoe kunnen jullie zo leven?’ Ik zei: ‘Dit is tijdelijk. Op een dag zullen we met het volk van Gaza kunnen praten. Het zijn hun regeringen die terroristen zijn, niet zij. Maar op 7 oktober werden we wakker in een andere realiteit. In de eerste weken na 7 oktober ging ik twee weken lang naar acht begrafenissen per dag. Ik kende iedereen en wilde ze allemaal eren.”

“We kunnen onze genezing niet voortzetten zolang er nog gijzelaars zijn in Gaza,” klaagde ze.

Maar ondanks haar aanhoudende verdriet is Orit optimistisch over de toekomst.

“We zullen hen niet laten winnen,” besloot ze. “Ik wil goed leven en teruggaan naar mijn huis in Kfar Aza. We willen ons leven opnieuw opbouwen. Ik wil dat mijn kleinkinderen worden opgevoed zoals ik ben opgevoed. We moeten herbouwen, nog mooier dan voorheen.”

“Ik zie mensen zoals jullie, en jullie geven me hoop dat de meeste mensen in de wereld goed zijn, in tegenstelling tot degenen die op 7 oktober kwamen en mijn familie en vrienden vermoordden,” vertelde ze de Envision pastors.

Vandaag woont Orit in een tijdelijk onderkomen in Kibboets Ruhama, dat is opgezet voor geëvacueerde inwoners van Kfar Aza totdat ze over een jaar of langer eindelijk naar huis kunnen. Tot die tijd blijven ze als een hechte gemeenschap bij elkaar om kracht en troost te putten uit elkaar.

De ICEJ helpt met de wederopbouw van gemeenschapsgebouwen in Kfar Aza en andere zwaar getroffen Israëlische boerendorpen bij de grens met Gaza. Steun dit werk alstublieft via ons fonds Israël in Crisis.

Geschreven door Marelinke van der Riet
Hoofdfoto: Orit deelt haar verhaal met de voorgangers van Envision