door Dr. Jürgen Bühler, ICEJ President

Christelijke steun voor Israël is geen nieuw fenomeen, het is zo oud als de kerk zelf. Het Nieuwe Testament vertelt ons hoe de nieuwe heidense kerken in Griekenland, Klein-Azië en Rome specifiek werden opgedragen om hun Joodse broeders te zegenen. De apostel Paulus geeft de Roomse kerk een krachtige motivatie waarom christenen Israël zouden moeten steunen. “Want als de heidenen hebben gedeeld in de geestelijke zegeningen van de Joden, zijn ze het aan de Joden verplicht om hun materiële zegeningen met hen te delen.” (Romeinen 15:27)

In veel van zijn brieven en waar hij ook ging, waarschuwde Paulus de heiligen om nooit te vergeten de zegeningen terug te geven die ze van de Joden hadden ontvangen. Hij wijdt hieraan een heel hoofdstuk in II Korintiërs, en vermeldt deze praktijk in de kerken van Achaje, Macedonië, Griekenland en Rome.

Het is daarom geen verrassing dat veel opwekkingsbewegingen, zowel voor als na de Reformatie, de Joodse wortels van hun geloof begrepen en een hartverbondenheid met de Joden voelden, hen wilden zegenen en zelfs het toekomstige herstel van Israël als natie voorzagen.

Door de eeuwen heen waren vroege ‘ontwaken’ als de Franse Valdezen, de Hugenoten, het Duitse piëtisme of de Britse puriteinen verenigd in hun liefde voor het uitverkoren volk. Dit stond natuurlijk in contrast met de vervangingsleer en antisemitische sentimenten die in de meeste gevestigde kerken heersten, en dus kregen deze nieuwe philo-semitische stromingen vaak te maken met felle tegenstand. Sommigen moesten zelfs met hun leven betalen. In 1587 werd een man genaamd Francis Kett levend verbrand omdat hij uiting gaf aan zijn geloof dat de Bijbel de terugkeer van de Joden naar hun land voorspelde.

Maar de leer van Gods trouw aan het natuurlijke Israël bleef helder in veel protestantse kringen. In 1607 verklaarde Thomas Brightman in zijn boek “Openbaring van de Openbaring” dat het herstel van de Joden in Israël zeer zeker is, aangezien “de profeten het overal bevestigen”.

De stichter van de Methodist Church, John Wesley, schrijft een eeuw later: “Zoveel profetieën verwijzen naar deze grootse gebeurtenis [van het herstel van de Joden], dat het verrassend is dat elke christen eraan kan twijfelen. En deze worden sterk bevestigd door het wonderbaarlijke behoud van de Joden als een apart volk tot op de dag van vandaag. Als het is volbracht, zal het zo’n sterke demonstratie zijn, zowel van de oud- als nieuwtestamentische openbaring…”

De Engelse theoloog Charles H. Spurgeon verklaarde in een zondagse preek in 1855: “Ik denk dat we niet voldoende belang hechten aan het herstel van de Joden. We denken er niet genoeg over na. Maar zeker, als er iets in de Bijbel wordt beloofd, dan is het dit wel. Ik stel me voor dat je de Bijbel niet kunt lezen zonder duidelijk te zien dat er een daadwerkelijk herstel van de kinderen van Israël zal plaatsvinden. […] Moge die gelukkige dag spoedig komen!”

Het is daarom geen verrassing dat sinds de opkomst van de zionistische beweging onder Joden in de late 19e eeuw, vrome christenen naast het Joodse volk hebben gestaan ​​om hun herstel in Eretz Israël te helpen en te ondersteunen. William Hechler, Lord Arthur James Balfour en Col. Orde Charles Wingate zijn slechts enkele voorbeelden van christelijke ministers, politici en mannen in uniform die compromisloos naast het Joodse volk stonden in de jaren voor en na de moderne wedergeboorte van de staat van Israël. Ze waren niet alleen vrienden van de Joden, maar volwaardige partners in het vervullen van Zijn eeuwige beloften om Zijn geliefde volk opnieuw te verzamelen.

Daarom is het christelijk zionisme geen nieuwe stroming en we onderwijzen ook geen nieuwe doctrine, maar treden in de voetsporen van een oude en nobele traditie. Geworteld in dit protestantse en evangelische erfgoed, voert de ICEJ al meer dan 40 jaar haar bediening uit om het Joodse volk te troosten. We nodigen je uit om vandaag mee te doen aan onze inspanningen!