De oorlog tussen Israël en Hamas in Gaza laaide deze week weer op en daarmee kwam een krachtige golf van pro-Palestijnse propaganda op gang, aangezien de media-machine tegen Israël na een staakt-het-vuren van twee maanden snel weer in de versnelling schoot. Zo krijgt een vervormd anti-Israël verhaal opnieuw vorm, waardoor talloze nieuwsconsumenten wereldwijd op schokkende wijze in de val worden gelokt.

De wapenstilstand en de overeenkomst over de vrijlating van gijzelaars duurde van 19 januari tot 18 maart en leidde gelukkig tot de vrijlating van 33 Israëlische gijzelaars en de lichamen van vier overleden Israëli’s, waaronder Shiri Bibas en haar vermoorde zoontjes Ariel en Kfir. Maar het staakt-het-vuren stortte dinsdag ‘s nachts in nadat Hamas herhaaldelijk weigerde meer gijzelaars vrij te laten. Dit zette Israël aan tot een verrassingsgolf van luchtaanvallen op Hamas-commandanten in Gaza om de terreurgroep onder druk te zetten in te stemmen met een verlenging van de wapenstilstand.

Wereldwijde krantenkoppen beschuldigden Israël er onmiddellijk van het staakt-het-vuren te hebben geschonden en 400 Palestijnen te hebben gedood – waarbij de dubieuze cijfers van het Gazaanse ministerie van Volksgezondheid, dat wordt geleid door Hamas, eens te meer werden gerapporteerd als feiten.

Door onmiddellijk Israël de schuld te geven, negeerden de media dat de wapenstilstand zelf bepaalt dat fase één van de overeenkomst automatisch verlengd zou worden zolang de onderhandelingen over fase twee aan de gang waren. Israël heeft ook volgehouden dat de tweede fase de demilitarisering van Gaza vereist, terwijl Hamas weer in het openbaar met zijn wapens loopt te paraderen en pertinent weigert te ontwapenen.

Dit alles laat zien dat het conflict niet alleen een strijd tussen gewapende strijdkrachten is – het is een strijd om de waarheid. Het is een strijd tegen de alomtegenwoordige vooringenomenheid van de media die de acties van Israël voortdurend verkeerd voorstellen en ze in een negatief daglicht stellen, zelfs nu de raketsirenes weer door het hele land loeien. Elke dag die voorbijgaat, verdraaien de media feiten, gebruiken ze selectieve formuleringen en laten ze belangrijke informatie weg om de publieke perceptie ten gunste van Israëls tegenstanders te vormen.

Het eeuwenoude gezegde luidt: “Elk verhaal heeft twee kanten.” Maar hoe vaak zien we dat de pers het Palestijnse perspectief klakkeloos overneemt? En wanneer Israël onvermijdelijk gelijk krijgt, is de schade al aangericht.

Laten we het verhaal dus eens op een rijtje zetten.

De hypocrisie en tegenstrijdigheden in het Palestijnse verhaal

De hypocrisie en incoherentie van het Palestijnse verhaal zijn overweldigend, maar toch blijven ze sympathie en steun oogsten van de internationale gemeenschap. Palestijnen en hun aanhangers roepen op tot een “boycot van alles wat Israëlisch is” en richten zich zelfs tegen niet-Israëlische bedrijven als Starbucks, alleen maar omdat hun oprichters Joods zijn. Toch eisen diezelfde boycotters al snel dat Israël hulp en diensten aan Gaza verleent.

Ze roepen op tot een “wereldwijde intifada”, wat neerkomt op een gewelddadige opstand tegen Joden en hun vrienden overal ter wereld. Toch eisen diezelfde stemmen een “staakt-het-vuren nu”. Ze dringen aan op een einde aan de Israëlische bezetting terwijl ze vredesaanbiedingen afwijzen die de Palestijnen allang hun eigen staat hadden kunnen geven. Deze flagrante tegenstrijdigheden worden zelden aan de orde gesteld door pro-Palestijnse activisten en hun volgzame bondgenoten in de media.

Ondertussen bagatelliseren of ontkennen ze de enorme omvang van de Holocaust, waarbij sommigen het “een joods zionistische uitvinding” noemen, zelfs terwijl anderen zeggen: “Hitler had gelijk! Hij had het karwei af moeten maken!” Deze dubbele tong wordt genegeerd door de media, of erger nog, verontschuldigd en gerationaliseerd als een vergeeflijke praktijk in de Palestijnse strijd voor zelfbeschikking.

Zonden van verzuim: De selectieve verslaggeving van gebeurtenissen

Een van de oudste trucs in deze chronische vooringenomenheid van de media is het gebruik van weglating. Het idee is simpel: als je cruciale stukken van het verhaal weglaat, geef je het verhaal een vertekend beeld. In 2024 meldden nieuwszenders over de hele wereld bijvoorbeeld herhaaldelijk dat “Israël raketten afvuurde op Libanon”, maar velen vermeldden niet dat deze raketten een vergelding waren voor eerdere raketbeschietingen van Hezbollah vanuit Libanon op Israël. Door de context van de voortdurende raket- en droneaanvallen op Israëlische burgers uit te sluiten, wordt het verhaal er een van agressie zonder aanleiding in plaats van zelfverdediging.

Jesaja 5:20 waarschuwt ons: “Wee degenen die het kwade goed noemen en het goede kwaad; die duisternis voor licht stellen en licht voor duisternis.” (NKJV) Deze bijbelse waarschuwing beschrijft perfect de selectieve weglating van de media, waar de ware context vaak wordt verborgen of verdraaid om de ene kant te bevoordelen en de andere kant te demoniseren.

Slimme bewoordingen: Het verhaal manipuleren

Naast weglating is formulering een ander krachtig middel dat door de media wordt gebruikt om de publieke opinie te beïnvloeden. Op 8 juni 2024 werd de “vrijlating” gevierd van vier Israëlische gijzelaars die door Hamas werden vastgehouden. Eén van deze gijzelaars was Noa Argamani. Op het eerste gezicht lijkt dit een positieve ontwikkeling. Maar als je beter kijkt, zie je de manipulatieve formulering. De gijzelaars werden niet “vrijgelaten” door Hamas; ze werden gered door de Israeli Defense Forces (IDF) na het doorstaan van onvoorstelbare trauma’s door de handen van hun ontvoerders. Het was de militaire interventie van Israël, niet de goodwill van Hamas, die hen bevrijdde.

Hetzelfde geldt voor de broers Bibas. Ze “stierven” niet gewoon in Gaza. Een autopsie onthulde dat ze brutaal en met blote handen waren vermoord.

Dit zijn slechts twee voorbeelden van hoe subtiele of slimme woordkeuzes in berichtgeving in de media het publiek kunnen misleiden. Zulke verdraaiingen van de waarheid vormen de kern van het Palestijnse verhaal en de media versterken ze. Maar wees gerust, de verantwoordelijken zullen er uiteindelijk de gevolgen van ondervinden. Spreuken 19:5 is duidelijk: “Een valse getuige zal niet ongestraft blijven, en wie leugens spreekt zal niet ontsnappen.” (NKJV)

Dubbele maatstaven: De ongerechtvaardigde kritiek op Israël

Misschien wel het meest flagrante voorbeeld van vooringenomenheid in de media is de dubbele standaard die wordt toegepast op Israël. Een schokkend interview werd eind 2024 uitgezonden op de BBC, waar een verslaggever Jonathan Conricus, een voormalige woordvoerder van de IDF, ondervroeg waarom de IDF de burgers van Gaza niet waarschuwde vóór een geheime militaire operatie om gijzelaars te redden in het centrum van Gaza. Conricus antwoordde naar waarheid: “Als we gewaarschuwd hadden, zouden geen gijzelaars het overleefd hebben.” De vraag van de verslaggever suggereert echter een gevaarlijke en onrealistische verwachting. Waarom zou men van Israël verwachten dat het van tevoren waarschuwt als dat het leven van zijn eigen burgers en soldaten in gevaar zou brengen?

Deze vraag benadrukt de diepgaande dubbele moraal die vaak wordt toegepast op Israël, waar haar acties worden onderzocht op een manier die nooit zou worden gericht op andere naties. Geen enkel leger ter wereld zou een dergelijke vraag krijgen, maar toch worden de acties van Israël altijd aan een andere, hogere norm gehouden.

Druk en verantwoording: Manipulatie door de media in de berichtgeving over slachtoffers

Deze ongelijkheid wordt nog duidelijker als we onderzoeken hoe de media de berichtgeving over slachtoffers manipuleert om deze vooringenomenheid te bevorderen. Waarom belichten de media bijvoorbeeld vaak Palestijnse doden in de berichtgeving over slachtoffers zonder de noodzakelijke context te verschaffen? Na een Israëlische operatie in Gaza zijn de krantenkoppen meestal als volgt: “100 Palestijnen gedood in Israëlische operatie, voornamelijk vrouwen en kinderen,” of ‘50’ of ‘500’ – altijd een mooi rond getal dat ze die dag besluiten te gebruiken. In werkelijkheid zou een algemene vuistregel zijn om die getallen te nemen, te delen door 10 en aan te nemen dat 50% Hamas-strijders zijn.

Verder is de implicatie duidelijk dat Israël altijd schuldig is aan deze doden. De media wijzen er echter zelden op dat veel van deze slachtoffers rechtstreeks verband houden met het gebruik van menselijke schilden door Hamas en het feit dat Hamas-strijders geen onderscheid maken tussen burgers en strijders. Bovendien blaast het door Hamas geleide “Ministerie van Gezondheid” in Gaza vaak de aantallen slachtoffers op, die vervolgens routinematig worden rondgebazuind door de media en de VN – een wanpraktijk die keer op keer wordt bewezen. Betrouwbare bronnen zijn essentieel.

Aan de Palestijnse kant verzuimen de media vaak om Hamas verantwoordelijk te stellen voor de burgerdoden die door hun acties worden veroorzaakt. Als Hamas weigert om gijzelaars vrij te laten of burgers als schild gebruikt, wordt de verantwoordelijkheid gemakshalve afgeschoven op Israël. Ondanks het recht van Israël om zijn burgers te verdedigen, wordt het land voortdurend onder de loep genomen, terwijl de wreedheid en weigering van Hamas om te onderhandelen grotendeels worden genegeerd.

Israël staat onder enorme druk om het conflict te beëindigen en de militaire reacties terug te schroeven, maar er wordt nooit druk uitgeoefend op Hamas om de gijzelaars vrij te laten of het geweld te beëindigen. De waarheid is dat alleen Hamas verantwoordelijk is voor deze slachtoffers. Hamas heeft ervoor gekozen om menselijke schilden te gebruiken en blijft vredesvoorstellen en het vrijlaten van gijzelaars afwijzen.

De erosie van objectiviteit, neutraliteit en onpartijdigheid

Journalistieke integriteit wordt verondersteld geworteld te zijn in objectiviteit, maar veel mediakanalen worden tegenwoordig meer gezien als ideologisch gedreven dan als feitelijk gedreven. De achteruitgang van objectieve journalistiek heeft geleid tot steeds meer gepolariseerde media, waar zelfs gerenommeerde verkooppunten onpartijdigheid kunnen opofferen voor een specifiek verhaal, vooral in complexe conflicten zoals het Israëlisch-Palestijnse geschil.

Meerdere rapporten hebben de BBC beschuldigd van vooringenomenheid in haar berichtgeving over het conflict tussen Israël en Hamas. Een recent onderzoek onder leiding van advocaat Trevor Asserson identificeerde 1.553 gevallen waarin de BBC haar eigen redactionele richtlijnen zou hebben geschonden, met inbegrip van kwesties van onpartijdigheid en nauwkeurigheid.

Organisaties zoals de VN, die geacht worden op te treden als onpartijdige waarnemers, kiezen vaak partij in het Israëlisch-Palestijnse conflict. De media citeren vaak hun rapporten en verklaringen, die een aanzienlijk gewicht in de schaal kunnen leggen bij het vormen van de publieke perceptie. Internationale instanties, zoals de VN, dragen soms bij aan vooringenomen verhalen door niet alle partijen op gelijke wijze ter verantwoording te roepen, en hun rapporten worden vaak selectief gebruikt of verkeerd weergegeven door de media. Het Internationaal Strafhof heeft bijvoorbeeld een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu voor het voeren van een rechtvaardige oorlog, maar heeft de afslachting van honderdduizenden Syrische burgers door het Assad-regime genegeerd.

De rol van sociale media in het versterken van vooroordelen

In het digitale tijdperk zijn sociale media een krachtige versterker van vooringenomenheid in de media geworden, die vaak veel sneller verkeerde informatie, geruchten en vooringenomen verhalen verspreidt dan traditionele kanalen. Deze platforms dragen bij aan de verspreiding van anti-Israël sentimenten door het mogelijk te maken dat verkeerde informatie floreert en aanslaat zonder dat de feiten goed worden gecontroleerd. Met name generatie Z gebruikt TikTok als hun primaire informatiebron, waardoor ze in een beerput van anti-Israël sentiment terechtkomen. Aan de andere kant zijn er sinds 7 oktober Joodse beïnvloeders opgestaan om voor Israël te pleiten en het Israëlische perspectief te presenteren. Dit is iets waar we meer van willen zien.

Een oproep tot waarheid

Als christenen en voorvechters van de waarheid kunnen we het ons niet veroorloven om te zwijgen tijdens zo’n kritieke periode in de geschiedenis en tegenover zulke manipulatie door de media. De niet aflatende vooringenomenheid van de media tegen Israël verdraait de waarheid, bestendigt onrechtvaardigheid en verkeerde informatie die kan aanzetten tot geweld en verdeeldheid, en dat ook al heeft gedaan. Het is cruciaal voor degenen die achter Israël staan om hun stem te laten horen en de feiten recht te zetten wanneer de media de feiten verdraaien.

In de woorden van de profeet Jesaja: “Omwille van Sion zal ik niet zwijgen, omwille van Jeruzalem zal ik niet zwijgen, totdat haar rechtvaardiging gloort als de dageraad, haar verlossing als een fakkel.” (Jesaja 62:1, NIV) En ze zal gerechtvaardigd worden!

In dit voortdurende conflict moeten we Israël resoluut steunen en weerstand bieden aan de pogingen van de media om de waarheid te verdraaien. Israël heeft het recht om zichzelf te verdedigen en we moeten ervoor zorgen dat de wereld de waarheid hoort – niet de bevooroordeelde en gemanipuleerde versie die maar al te vaak de krantenkoppen haalt. Het is tijd dat de wereld Israël niet ziet als de agressor, maar als de verdediger van gerechtigheid en de beschermer van het leven.

Uiteindelijk wordt het echte verhaal van Israël geschreven door God en gevormd door Zijn eeuwige waarheid, en geen enkele hoeveelheid vooringenomenheid in de media kan dat ooit uitwissen.

Geschreven door Marelinke van der Riet
Hoofdfoto: De kop van ‘The Washington Post’ is misleidend, omdat er geen melding wordt gemaakt van de 12 kinderen die in Israël zijn gedood en die de reactie van Israël in Libanon rechtvaardigen. (Foto: GPO)