In de drukke straten van Jeruzalem vermengt de zoete geur van amandelbloesems zich met een tastbaar gevoel van verwachting, dat de komst van de lente aankondigt. Deze sfeer betekent meer dan alleen een seizoenswisseling; het vertegenwoordigt een periode van vernieuwing en voorbereiding op de komende gekoesterde feestdag – het feest van de vrijheid: Pesach.

Pesach, in het Hebreeuws bekend als Pesach, staat als een van de belangrijkste bijbelse feesten waarbij het Joodse volk Gods bevrijding van hun Israëlitische voorouders uit slavernij in Egypte herdenkt. Dit jaar heeft de viering van Pesach echter een geheel nieuwe betekenis gekregen, aangezien Israël nog steeds verwikkeld is in een langdurige oorlog die misschien nog niet eens zijn hoogtepunt heeft bereikt. De 134 Israëli’s die na zes maanden gevangenschap nog steeds gegijzeld worden in Gaza zijn de 134 mensen bezig. Bovendien worden tienduizenden Israëli’s nog steeds geëvacueerd uit hun grensgemeenschappen, niet in staat om naar huis terug te keren.

In het Exodus-verslag diende de toepassing van het bloed van het lam als een beschermend schild, wat de Heer ertoe aanzette om ‘over te gaan’ en de Israëlieten voor rampspoed te behoeden. Vandaag, te midden van de voortdurende gevechten in het Zuiden en nog grotere dreigende bedreigingen in het Noorden, kunnen wij als christenen die in Israël wonen troost vinden in Jezus, ons Pesachlam (1 Korintiërs 5:7), wiens offerbloed ons bedekt en beschermt. Net als toen de Heer het bloed van het lam zag, en Hij dat huis “voorbijging”, zodat “geen plaag u zal overkomen om u te vernietigen…” (Exodus 12:13).

Vergelijkbaar met deze monumentale bijbelse gebeurtenis, zijn we momenteel ook getuige van een hedendaagse Exodus, aangezien duizenden Joden van over de hele wereld zich gedwongen voelen om terug te keren naar het Beloofde Land, of ze nu worden verdreven door antisemitisme of aangetrokken door Gods goddelijke roeping om naar huis te komen. Dit heuglijke nieuws wordt echter getemperd door het lijden van de gijzelaars in Gaza. Te midden van de voortdurende strijd voor vrijheid, weerklinken de wanhopige smeekbeden van talloze Joden en vrienden van Israël de tijdloze roep uit het boek Exodus: “Laat Mijn volk gaan!”

Interessant is dat sommige joodse geleerden opmerken dat het Hebreeuwse woord voor Egypte mitsrayim is, wat “ingedrukt” of “opgesloten” betekent. Aan de andere kant betekent Yeshua (de Hebreeuwse naam van Jezus) “redden, redden of bevrijden”. Door Yeshua wordt Gods liefde levendig getoond als Hij het offerlam wordt, geslacht om onze vrijheid te kopen (Efeziërs 1:7).

De profetische diepte van Pesach is werkelijk verbazingwekkend. Net zoals de Heer de Israëlieten uit de slavernij bevrijdde en hen naar hun Beloofde Land leidde, heeft Hij de macht om de gijzelaars terug te brengen naar Israël. “Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit het land Egypte, uit het diensthuis, geleid heb.” (Exodus 20:2) Hij heeft het eerder gedaan; Hij kan het zeker nog een keer doen.

Tijdens deze Pesach, omgeven door talloze onzekerheden, vinden we geruststelling in de wetenschap dat ook dit voorbij zal gaan. En samen sluiten we ons van harte aan bij de vurige oproep van Israël en zeggen: “Laat ons volk gaan!”

Zullen we samen in gebed gaan en het volk van Israël zegenen steunen tijdens deze Pesach.

Geschreven door Marelinke van der Riet, ICEJ staf
Fotografie: Mahmud Hams / AFP, JAFI