Een van de vele oorlogshulpacties die de Internationale Christelijke Ambassade Jeruzalem onderneemt om Israël door het huidige conflict heen te helpen, is een hulpproject om elf klaslokalen aan te bieden aan kinderen van geëvacueerde gezinnen van de Regionale Raad van Eshkol, zodat leerlingen van de kleuterschool tot en met de zesde klas weer samen naar school kunnen.

De regio Eshkol in het zuiden van Israël is een vruchtbaar gebied waar de twaalf verkenners in de Bijbel ooit enorme druiventrossen ontdekten in een land dat “waarlijk vloeit van melk en honing” (Numeri 13:27). Vandaag de dag bestaat de Eshkol-regio uit 32 boerengemeenschappen langs het grensgebied van Gaza die het hele jaar door opnieuw bloeiden met geweldige producten – dat wil zeggen, tot de gruwelijke Hamas-terreuraanslag van 7 oktober.

In de onmiddellijke nasleep van die ramp werden meer dan 17.000 inwoners van de Eshkol-regio uit hun huizen geëvacueerd naar tijdelijke huisvesting in hotels en pensions in Eilat, de Arava, de Dode Zee en Jeruzalem. Toen ze zich realiseerden dat het maanden kon duren voordat ze veilig naar huis konden terugkeren, gingen de gemeenschapsleiders op zoek naar manieren om klaslokalen voor hun kinderen te kunnen krijgen.

Tayir Azulay, directeur van een non-profitorganisatie die verbonden is met de regionale raad van Eshkol om aan de behoeften van hun inwoners te voldoen, besloot contact op te nemen met de Christelijke Ambassade met het verzoek om tien van dergelijke klaslokalen uit te rusten. In haar brief waarin ze om onze hulp vroeg, legde ze uit hoe de regio Eshkol zwaar had geleden onder de massale invasie op 7 oktober, toen de Hamas-terroristen zich niet alleen richtten op hun gemeenschappen, zoals Be’eri, Sufa en Nir Oz, maar ook verschillende legerbases in hun regioraad aanvielen, evenals het openluchtmuziekfestival in de buurt van Reim, waar op die donkere dag zo’n 350 jonge mensen werden afgeslacht.

“We zijn geschokt, diepbedroefd, zwaar gewond. We rouwen om het verlies van ons vlees en bloed”, schreef Tayir. “We begraven nu zowel jongeren die hun hele leven nog voor zich hadden als hun grootouders die onze gemeenschappen hebben gesticht.”

“De monsterlijke details van de ramp worden nog steeds onthuld naarmate de dagen verstrijken”, merkte ze op, terwijl ze eraan toevoegde dat er te midden van alle gruwel ook daden van grote heldhaftigheid waren.

Klaslokaal voor kinderen
De ICEJ stemde er snel mee in om het project te helpen financieren en voegde later een toezegging toe voor nog een klaslokaal voor kinderen uit kibboets Be’eri, een van de zwaarst getroffen Israëlische gemeenschappen. Zo stelt de Christelijke Ambassade elf klaslokalen ter beschikking voor ontheemde gezinnen in de regio Eshkol die in hotels verblijven, en deze klaslokalen zullen met hen meeverhuizen zodra ze van hun huidige tijdelijke verblijfplaats naar intermediaire huisvesting verhuizen.

De donatie van de ICEJ omvat apparatuur voor de klaslokalen en ruime tenten voor lagere schoolklassen. De klaslokalen zullen elk plaats bieden aan maximaal 20 of 25 kinderen, dus dit initiatief zal het komende schooljaar enkele honderden kinderen bedienen.

Kinderboek
Een ander onderdeel van het project is de ICEJ-sponsoring van een speciaal kinderboek dat nu wordt voorbereid om te worden gedrukt in de heropende drukkerij Be’eri. Het boek is bedoeld om kinderen te helpen het trauma dat ze hebben meegemaakt te verwerken, en de 4.000 exemplaren hebben elk een inleidingspagina en een zegen van de ICEJ voorin.

Onlangs ging Nicole Yoder, ICEJ Vice President for Aid and Aliyah, naar Eilat om Tayir te ontmoeten en drie van de kleuterscholen te bezoeken die we sponsoren en die al zijn geopend voor jongeren uit gezinnen die ontheemd zijn uit de Eshkol-regio. Toen Nicole arriveerde, werden enkele tafels en andere apparatuur voor de klaslokalen net afgeleverd, wat voor de kinderen reden tot opwinding was.

Tayir legde aan Nicole uit hoe deze gemeenschappen hun kinderen probeerden te helpen herstellen van de tragedie van 7 oktober.

“We willen hetzelfde kader behouden als voorheen,” zei Tayir. “Het is erg belangrijk voor ons, vooral nu, om het gemeenschapsgevoel te bewaken, dat de kinderen en gezinnen nog steeds het gevoel hebben dat ze bij de bredere gemeenschap van Eshkol zijn. Wij als leiding maken ons zorgen dat op het moment dat een kibboets of gemeenschap fysiek verder weg is, ook hun emotionele band met Eshkol kan verzwakken. We willen die banden sterk houden en zullen er alles aan doen om ze te beschermen.”

“Dus, om stabiliteit te creëren, geven we de kinderen dezelfde klasgenoten, dezelfde leraren, dezelfde schoolbussen van Eshkol. We willen dat ze het gevoel hebben dat het hetzelfde is als wat ze gewend zijn”, vervolgde Tayir. “We willen de meest veilige en vertrouwde omgeving creëren, zodat ze kunnen genieten van fysieke en emotionele revalidatie, om ze een beetje van hun normale leven terug te geven. Een dagelijkse routine is een van de belangrijke elementen van veerkracht.”

“Weet je, de kinderen zijn erg kwetsbaar. Ook al doen we er alles aan om een stabiele plek te creëren die vertrouwd is, er is nog steeds iets in hen dat weet dat ze niet op hun normale plek zijn. Zoals het meenemen van een aantal van dezelfde foto’s van hun vorige kleuterschool enzovoort. Dat kalmeert hen en doet hen denken aan thuis.”

Bovendien beschreef Tayir hoe het geven van dagelijkse routines en schoolactiviteiten aan de kinderen de ouders ook vrijmaakt om te gaan werken of plannen te maken voor de toekomst van hun gezin, aangezien de hotelkamers waarin ze verblijven krap kunnen zijn voor grote gezinnen en moeilijk voor ouders die “vanuit huis kunnen werken” om dit te doen.

Tayir deelde ook iets over haar eigen familie. Ze heeft vier kinderen, waaronder een 6-jarige tweeling (jongen en meisje), en twee tienerdochters. Ze verhuisden iets meer dan een jaar geleden naar Moshav Yevul in de regio Eshkol en werden gebruikt om spervuur af te vuren. Maar wat er op 7 oktober gebeurde, was in eerste instantie moeilijk te bevatten. Haar kinderen kregen berichten van vrienden in Nir Oz en Be’eri over schietpartijen en ontvoeringen. Maar pas toen ze het internet ging lezen en de nieuwsberichten zag, realiseerde Tayir zich de diepte van de tragedie die zich om hen heen ontvouwde.

Het gezin verstopte zich zaterdag de hele dag in hun veilige kamer en vertrok uiteindelijk zondagmiddag om 13.30 uur met andere naburige gezinnen in een konvooi van voertuigen die oostwaarts door de velden reden. Ze zagen de gevolgen van de gevechten om hen heen en soldaten en tanks die naar aankwamen om de terroristen te bestrijden voordat ze eindelijk in veiligheid kwamen.

Vandaag de dag verblijven Tayir en de andere inwoners van de Eshkol-regio verspreid over Israël en proberen ze hun gemeenschappen zo goed mogelijk bij elkaar te houden totdat ze veilig naar huis kunnen terugkeren.

Tot die tijd hebben ze prioriteit gegeven aan het weer naar school krijgen van hun kinderen in een zo vertrouwd en opbeurend mogelijke omgeving, om hun herstel en terugkeer naar de normaliteit te bevorderen. En uw donaties aan de ICEJ helpen precies daarbij.

Blijf alstublieft ons Israël in Crisis-fonds steunen, terwijl we Israël helpen de tragedie van de huidige oorlog die hen wordt opgedrongen te boven te komen.

Geschreven door David Parsons, ICEJ staf