“Het bloed van je broer roept tot mij uit de grond.” (Genesis 4:10)

Deze treffende boodschap stond op de kist van Shiri (32), Ariel (4) en Kfir (9 maanden), die eind februari samen in een eeuwige omhelzing ter ruste werden gelegd. Ze werden begraven naast Shiri’s ouders, die tragisch om het leven kwamen op 7 oktober 2023.

Het hartverscheurende verhaal van Ariel en Kfir begon toen ze, samen met hun moeder Shiri, op 7 oktober wreed werden ontvoerd door Hamas. De twee roodharige jongens werden al snel een van de meest prominente gezichten van de die dag ontvoerde gijzelaars. Kfir, net 9 maanden oud, was de jongste van hen.

Als onderdeel van het staakt-het-vuren dat inging op 19 januari 2025, werden de lichamen van de familie Bibas en een andere gedode gijzelaar, vredesactivist Oded Lifshitz (83), vrijgegeven aan het Rode Kruis en overgebracht naar Israël op 20 februari 2025. Dit volgde op een gruwelijke en vernederende ceremonie uitgevoerd door Hamas, waarbij de doodskisten trots werden tentoongesteld op een nieuw gebouwd podium in Gaza met op de achtergrond de Israëlische leider Benjamin Netanyahu afgebeeld met hoektanden en druipend bloed – een klassiek antisemitisch motief.

Nadat Israëlische bomexperts hadden bevestigd dat er geen explosieven in de doodskisten zaten (en ontdekten dat de sleutels van de doodskisten niet werkten), maakte forensisch onderzoek de zaak nog erger door te onthullen dat het lichaam in één van de doodskisten niet van Shiri was, maar van een onbekende Gazaanse vrouw. Shiri’s lichaam werd de volgende nacht teruggegeven.

Interessant genoeg hebben geen pro-Palestijnse figuren vragen gesteld over de identiteit van de mysterieuze vrouw uit Gaza. Maar dat lijkt in lijn te liggen met de volledige minachting van Hamas voor mensenlevens.

Alsof de dag niet erger kon worden, werden er die avond bommen ontdekt op vijf bussen in de buurt van Tel Aviv. Wonderbaarlijk genoeg, door God’s goddelijke interventie, waren de timers ingesteld op 9 PM in plaats van 9 AM, waardoor duizenden levens gespaard bleven. Het was alsof God wist dat de natie juist die dag een helpende hand nodig had. Dit herinnerde ons er weer aan dat “Hij die over Israël waakt, nooit sluimert of slaapt.” (Psalm 121:4)

16 maanden lang hielden de Israëli’s hoop op de veilige terugkeer van de Bibas-baby’s en hun moeder, zelfs nadat Hamas in november 2023 beweerde dat ze waren omgekomen tijdens een Israëlische luchtaanval. Na forensisch onderzoek werd echter bevestigd dat de twee jongens in november 2023 door Hamas waren vermoord – niet door een luchtaanval, maar door op brute wijze met blote handen te worden gedood. Hun lichamen werden vervolgens verminkt om de misdaad te verdoezelen.

Deze keer kon het verhaal niet worden verdraaid. De gruwelen van Hamas werden blootgelegd voor het oog van de wereld en wekten wereldwijde verontwaardiging op. De New York Post deed nauwkeurig verslag van het verhaal onder de kop: “MONSTERS: Liegende Hamas vermoordde Israëlische gegijzelde baby’s met blote handen.”

Javier Milei, de president van Argentinië en een fervent aanhanger van Israël, riep op tot twee nationale dagen van rouw ter ere van de familie Bibas nadat hun lichamen waren teruggebracht. Er wordt zelfs gesproken over het hernoemen van de ‘Palestina Straat’ in Buenos Aires naar de ‘Bibas Straat’, omdat de broers een dubbele Israëlisch-Argentijnse nationaliteit hadden via hun vader, Yarden Bibas.

Terwijl de wereld worstelde met deze hartverscheurende realiteit, stroomde de solidariteit van over de hele wereld toe. Oriëntatiepunten, gebouwen en monumenten werden oranje verlicht in landen van de VS tot Duitsland, Frankrijk, Hongarije, Spanje, Italië, Brazilië en Argentinië. Het iconische Empire State Building in New York, de Niagara Falls in Canada en de Eiffeltoren in Parijs gloeiden allemaal oranje op als eerbetoon aan de familie Bibas. Duizenden verzamelden zich in Parijs en lieten oranje ballonnen los in de nachtelijke hemel. In Israël werden aan de vooravond van de begrafenis de David’s Harp Bridge, de Knesset en Ben Gurion Airport ook oranje verlicht.

De wereld werd overspoeld met oranje, een kleur die grenzen overschreed en een universele roep om gerechtigheid belichaamde. Elk lichtflikkering, of het nu op een gebouw was of in de lucht zweefde, weerspiegelde een gedeeld gevoel van verlies en onwrikbare steun voor de familie Bibas – een collectief moment van verzet tegen de krachten van haat.

Op de ochtend van 26 februari 2025 begon de begrafenisstoet in Rishon LeZion en eindigde op de begraafplaats bij Kibboets Nir Oz, het thuis van de familie. De straten waren bezaaid met duizenden rouwenden die hun respect betuigden, overladen met Israëlische vlaggen, oranje shirts, ballonnen en andere eerbetuigingen. De natie rouwde alsof het hun eigen familie was.

Op de voorpagina van Israel Hayom, een van Israëls grootste kranten, stond op de dag van de begrafenis te lezen: “Shiri, Ariel en Kfir: Een hele natie neemt in tranen afscheid van jullie. Rust in vrede.”

Na 510 dagen – vanaf de dag dat ze werden meegenomen tot de begrafenis – werd de familie Bibas uiteindelijk begraven in een privéceremonie waarbij alleen familie en goede vrienden aanwezig waren. Op verzoek van de familie waren er geen vertegenwoordigers van de regering aanwezig. De loftuitingen werden live uitgezonden.

Yarden Bibas, Shiri’s echtgenoot, die apart was ontvoerd en 484 dagen gegijzeld werd in Gaza voordat hij op 1 februari 2025 werd vrijgelaten, sprak een grafrede uit voor zijn vrouw en kinderen. Hij droeg een oranje kippah en zei: “Het spijt me dat ik jullie niet allemaal kon beschermen.”

Het volk van Israël heeft zich rond Yarden verzameld in de hoop zijn last te verlichten, hoewel zijn kracht onmiskenbaar is ondanks zijn immense verdriet. Onlangs werd bekend dat Yarden tijdens zijn gevangenschap een betere behandeling kreeg aangeboden als hij zich zou bekeren tot de Islam. Hij antwoordde: “Ik ben als Jood geboren. Ik zal als Jood sterven.”

Vervolgens gaven ze hem twee dagen lang geen eten.

Shiri’s zus, Dana, sprak ook op de begrafenis en zei over Hamas: “Ze zullen ons niet verslaan, ze zullen ons niet breken.” Ze zei verder: “Integendeel, hun missie is mislukt omdat we ons verenigd hebben, omdat we sterker zijn geworden,” een voorbeeld van de Joodse geest van overleving en veerkracht.

Ter ere van Shiri, Ariel en Kfir voltooide vader Yarden een Sefer Torah door de laatste drie letters te schrijven. De Torah-rol, met een op maat gemaakte oranje bedekking versierd met een afbeelding van Shiri die haar twee zonen omhelst, zal worden ondergebracht in Kibboets Nir Oz – de plaats waar het leven van de jongens begon en waar ze nu voor altijd rusten.

Ariel, wat “leeuw” betekent, en Kfir, wat “welp” betekent, werden symbolen van gestolen onschuld. Toch is er, te midden van de verwoesting en het verlies, een diepe waarheid: De Leeuw van Juda waakt over ons. Hij ziet het onrecht en de pijn. Hij is niet onverschillig voor ons lijden. Zoals de Schrift ons eraan herinnert: “Mij komt de wraak toe, Ik zal vergelden.” (Romeinen 12:19) Het gewicht van de wraak behoort alleen God toe en Hij zal alles op Zijn tijd rechtzetten.

Moge het verhaal van deze twee roodharige welpen een eeuwige vlam in onze harten ontsteken en dienen als een krachtige herinnering die door de generaties heen weerklinkt: NOOIT MEER!

Geschreven door Marelinke van der Riet
Hoofdfoto: De Knesset is oranje verlicht aan de vooravond van de begrafenis van Bibas. (Foto: Woordvoerder Knesset/GPO)