De bloedbaden van Hamas in het zuiden van Israël op 7 oktober jongstleden lieten de hele natie vrezen voor massale raketaanvallen en huisinvasies door krankzinnige, zwaarbewapende terroristen. Israëli’s wisten dat Hezbollah in staat was tot nog ergere wreedheden en huiverden bij de gedachte aan het doorstaan van talloze golven van dodelijke raketten die vanuit Libanon neerregenden. Die dreiging is nog niet volledig werkelijkheid geworden, aangezien de door Iran gesteunde sjiitische terreurmilitie tevreden is met het voeren van een uitputtingsoorlog door middel van een intens artillerieduel vlak langs de noordgrens van Israël. Maar de dreiging van een totale oorlog met Hezbollah blijft boven Israël hangen, en ook boven Libanon.

De recente Israëlische aanvallen op de hoogste militaire commandant van Hezbollah, Fuad Shukr in Beiroet, en op Hamas-leider Ismail Haniyeh in Teheran, hebben de kans op een gevreesde escalatie in het noorden vergroot. Maar beide partijen herinneren zich ook de wijdverbreide verwoesting van het laatste grote conflict tussen hen in 2006, en tot nu toe hebben koelere hoofden de overhand gehad.

Diepe herinneringen aan de intense 34-daagse oorlog tussen Israël en Hezbollah in 2006, bekend als de Tweede Libanonoorlog. Bijna zeven weken lang vuurden Hezbollah-troepen duizenden Grad-raketten af, vaak doorspekt met schroeven en kogellagers om grotere verliezen te maken. Meer dan twee miljoen Israëli’s in het noorden van Israël, zo ver naar het zuiden als Hadera en Tiberias, zaten tijdens de hitte van de zomer vast in schuilkelders.

Twee iconische beelden uit dat conflict leggen het moment echt vast. Op één foto keek een christelijk echtpaar uit Noord-Beiroet kalm vanaf hun balkon toe hoe de precisie-luchtaanvallen van Israël het bolwerk van Hezbollah in Zuid-Beiroet raakten. De andere foto toont Israëli’s op het dak van een hoog gebouw in Haifa, rennend voor veiligheid terwijl een ongeleide Hezbollah-raket slechts enkele meters verderop ontploft. Anders dan in Libanon was er geen veilige plek voor Israëli’s om toeschouwers te blijven. En Israël heeft sindsdien gewaarschuwd dat nergens in Libanon de volgende keer verboden terrein zal zijn. De intensiteit van die oorlog liet een sterk afschrikkend effect achter, aangezien Hezbollah zich de laatste 17 jaar grotendeels inhield. En in het noorden van Israël mochten de schuilkelders van de gemeenschap in verval raken, zo groot was het vertrouwen dat de vijand niet meer zou durven toeslaan.

Dat is tot en met 7 oktober! De volgende dag begon Hezbollah raketten en gewapende drones te lanceren tegen Israëlische legerbases en gemeenschappen dicht bij de grens, in een poging om IDF-mankracht en middelen weg te trekken van het Gaza-front. Die beperkte aanpak heeft sindsdien standgehouden, maar kan elk moment veranderen.

Hezbollah wil graag wraak nemen voor het verlies van hun oude militaire leider, maar moet ook luisteren naar zijn meesters in Iran. Sinds 2006 is de sjiitische militie uitgegroeid tot een formidabel leger van meer dan 50.000 strijders, waaronder een elitemacht van Radwan die speciaal is opgeleid om grensoverschrijdende invallen en huisinvasies uit te voeren, zoals de Nukhba-eenheden van Hamas op 7 oktober deden. Ze hebben ook een enorm arsenaal van meer dan 150.000 raketten en raketten verzameld, waarvan vele geleid, die nu heel Israël kunnen bereiken. Israëlische functionarissen verwachten gedurende enkele weken of langer ongeveer 4.000 raketten per dag. Hezbollah heeft ook een zeer dodelijke drone-capaciteit ontwikkeld. En omdat Hezbollah zoveel dichterbij is, beoordelen veiligheidsanalisten het als een veel grotere bedreiging voor Israël dan directe aanvallen van Iran.

Deze altijd dreigende Hezbollah-dreiging heeft Israël gedwongen om ongeveer 80.000 burgers uit het directe grensgebied met Libanon te evacueren. Israëlische leiders beseffen dat deze evacués niet naar huis kunnen terugkeren totdat de Hezbollah-troepen zijn teruggedrongen, ten minste tot aan de rivier de Litani. Een meerderheid van de Israëli’s is nu voorstander van een IDF-pantserstoot in Libanon om precies dat te bereiken (hoewel de chaos en de kosten van een dergelijke inval snel van gedachten kunnen veranderen). Hezbollah weet ook dat zijn sjiitische bolwerk in het zuiden van Beiroet nog erger zal worden gehavend dan voorheen – en dat is de reden waarom het grootste deel van de wijk Dahieh onlangs werd leeggehaald. En Israëlische leiders hebben onlangs gewaarschuwd dat als Hezbollah zich op burgers richt, de IDF met “onevenredige kracht” zal reageren en heel Libanon vrij spel is.

Gezien al deze risicoberekeningen is het begrijpelijk dat beide partijen grotendeels hebben geprobeerd de huidige botsingen met het grensgebied in te dammen. De ultieme vraag is of de aarzeling nog veel langer zal aanhouden. Hezbollah heeft erop aangedrongen dat als er een staakt-het-vuren in Gaza wordt bereikt, ze ook zullen schieten. Voor Israël is de beslissing er een van het nu aanpakken van de ondraaglijke dreiging van Hezbollah of het uitstellen tot later.

Geschreven door: David Parsons, ICEJ woordvoerder
Hoofdfoto: Wikipedia-Tasnim News Agency